тоа (зам.) - бавно (прил.)

Тој бавно се будеше. Стана од миндерот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тоа е чудна глетка: нож по кој блескоти разлеаната крв на сонцето и глава, на која вивти војнички фес, мустаќи набабрени, свиснати, што фосфоресцираат и сето тоа бавно се ближи кон него.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тој навистина се наду и со некаква услужна страст се тапкаше себеси по големиот мев; го правеше тоа бавно, тешко, очигледно му беше напорно да ја подигнува раката; солзи често му течеа врз лицето; но тој веќе ништо не разбираше. Маргина 37 67
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Така дишеше, со целото тело, што се чинеше како во себе да го впива целиот воздух.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)