тоа (зам.) - се (гл.)

Тоа се нашите политички слогани. Тој тип на гестуален јазик е идеолошки конститутивен.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Можат да бидат есесовски исто колку и војнички, полициски или ловџиски. И сите оние крстови на нивните продукти!?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дали тоа се пруски, државни, нацистички симболи или супрематистички ликови на Малевич, германски свастики или секири на од нацистичка Германија избрканиот уметник, загрижениот антинацист Џон Хартфилд?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но едновремено имаме „E.T./phone-home“ и „Beam me up, Scotty“ - кои обата се пример за изедначување на неслични семантички елементи како дел од конечна стратегија.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тоа се првите три букви од името Трајанка. Првите букви тра се содржани и во сите нејзини епитети.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Кочовите не проштеваат лесно. Тоа се лиферантските зделки што семејството Поцо ги правело за турската армија.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Значи, секој продолжува да верува во своите светци, нели? - Па, повеќе би рекле дека тоа се мислења, ставови...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Еве, за да те разубедам и одвлечам од твоите црни мисли, ќе ти кажам што е наредниот симбол што го гледам овде ... па тоа се ... не друго, туку - чевли! Елегантни, салонски, женски чевли. - Лелеееееее!
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Тоа се дела, чии што главни естетски и онтолошки концепти се расчленуваат на: 1) губење на длабочина, 2) површни ефекти (тематизација на „близината”), 3) естетска инсценација на нови технологии и медии, 4) зачекорување во виртуелни, алтернативни, паралелни „светови”, 5) симулирање на комплексното осознавање во смисла на визуелна, аудитивна и тактилна перцепција, 6) преод од аурата кон гламурот, 7) интерактивност, 8) генеративна репродукција на уметнички дела.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тоа се извонредни луѓе - многу добри стручњаци и работници...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
- Јас ги сакам југословенските туристи. Тоа се добри луѓе, и галантни!
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тоа се првенствено врвните достигања во техонолгијата и техниката на индустриското производство.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тоа се случи и во една од стоковните куќи на „Призуник“ на „Пагал“, каде што една од сомнителните жени беше фатена во кражба по штандовите при обидот да избега.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Некои стекнаа светска слава, а некои се повлекоа или се занимаваат со коментирање на туѓи партии по шаховските рубрики (тоа се шаховски критичари).
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тоа се значи погледите на слепите.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Постојат и линии на одбрана коишто одат уште подалеку, тоа се електрошоковите или едноставно отстранување на заболените делови од телото, посебно од централниот нервен систем.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Надрипросветари ги учат младите дека на такви прашања за вредностите нема одговор, дека тие не можат да се проверат ниту да се разјаснат, и дека тоа, всушност, и не се некои прашања или дека тоа се прашања „пред сите” прашања.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тоа се електронски системи, чиишто импулси кожата ги преведува во чувство на допир.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тоа се тип на луѓе кои најчесто продаваат муда за бубрези или сеачи на магла од кои добро се офајдивме во овој транзиционен период.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Изработени од кожа наменета за прошетка низ древниот свет (според името), овие мокасини се погодни за авантуристички типови.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа се пантолони за правоверните љубители на поп митологијата. Timberland Уште еден американски производ има култен статус - тимберланд мокасините.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Новата повисока класа на деведесетите денес за вистински фармерки ги признава единствено Levi’s-Shrink- to-Feet, кои се изработени од најгрубо платно, кои по неколку перења се собираат (и по два, три броја) и бледнеат.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ласкања, навреди, лицемерие, лукавства: сето тоа се чеда на зборот, а не на гласовите, оче Иларион.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Еден ден, а тоа се случи по војната, Даскалов ненадејно пристигна, со џип. Беше пролет.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Помислив ќе ми понуди нешто многу ретко и необично.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Чичкото ги држи рацете на коленици. Тоа се огромни раце, црни, испукани.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Тоа се очи и уста а кругот е глава. На она место каде што стојат ушите - две долги линии; тие на крајот се разгрануваат како младо дрвце. Тоа се раце.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
На крајот на краиштата, тоа се токму нештата што и геј- контратенорот и неговиот геј- критичар радо ги признаваат отворено и изречно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
-Тоа се наталожените наслојки на незадоволства, уцени, чуството на нерасположеност, отфрленост, инфериорност или, пак, искористеност, доживеани во раното детство, младост или подоцна, коишто оставиле силни траги врз нас – одговори старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Тоа се наталожените наслојки на незадоволства, уцени, чувството на нерасположеност, отфрленост, инфериорност или, пак, искористеност, доживеани во раното детство, младост или подоцна, коишто оставиле силни траги врз нас – одговори старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тоа се идеални услови за создавање бигори, камења и друг вид варовни наслојки по ѕидовите на неговите органи, по дамарите.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тоа се фрагменти од селото каде што во детството ги поминував моите безгрижни лета.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Записите од мртвиот дом на Достоевски, на пример, почнуваат со: „Нашиот затвор се наоѓаше на крајот на тврдината.“ Тоа се реченици од ист тип.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Револуцијата стана и иако има најужасни последици за нас, пак даде некои благодатни резултати со коишто можат да бидат задоволени нашите борци за национална слободија: тоа се Мирцштегските реформи3, кои ќе бидат раширени спроти нуждите што ќе се покажат со време.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во јужнословенскиот јазичен синџир има неколку колца надвор од српскиот и бугарскиот политички јазол: тоа се македонските наречја.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
19. Сѐ тоа се факти за дипломатијата, којашто има да се сообразува со дејствителноста, а не со теоријата за народноста на Македонците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Верата и јазик – тоа се душата на еден народ, со изменувањето на кои еден народ прави коренен душевен преврат: тој се откажува од сѐ поранешно и зема сѐ ново.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Оние што не го прават тоа се однесуваат неприродно.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Значи, имаме десет стапчиња. Замислете си дека тоа се стебла во некоја голема шума, а секој од вас е дрварче и ќе кутнува едно по едно.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
ФЕЗЛИЕВ: Нервите. Тоа се нашите драги и уморени нерви, нашите кутри и ислужени „револуционерни“ нерви.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ИВАН: Смири се. Сето тоа се твоите ослабени нерви.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Отпрвин тоа се бавни кругови околу Неда, но со време тие стануваат сѐ помали, додека тој не стигне до точката која е центар на кругот, веднаш зад Неда.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Тоа се разлики во ткаеницата на мислата. Змејко многу добро го знаеше тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, не. Му требаше за тоа доста време, но тој најпосле сепак виде дека тоа се само неколку блиски гранки, избрстени и црвеникави, порастени на врвовите на неколкуте околни дрвја.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Тоа се пак стихови, нели? - се смирува Ана. - Се вика Смарагда, - вели сериозно тој, оставајќи ја без внимание нејзината закачка.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сѐ што знае тоа се неговите познајници од маалото, чаршијата и селаните пазарџии кои доаѓаат во пазарните денови.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Арсо се пробиваше, ги вкрстуваше своите чекори со многуте чекори на другите и чувствуваше и му се чинеше дека тоа се многу чекори на неговите сопствени нозе.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во тој момент, од ходникот допре гласот на мајката, која, како суфлер, но повеќе како контролор го следи муабетот, но не сака да учествува во него зашто тоа се машки муабети: „И не само таа.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Гледаме дека тоа се штркови и орли. Удираат, се прпелкаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Тоа се грижите твои, вели Уља, јатрва ми, тоа се маките твои.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не, не се. Тоа се автомобилски фарови.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Ма, не трескај... - Светлана го прекори Никодин. Тоа се твои пари Радице, и ти да си ги трошиш.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А мене не ми е смешно. Стојам и ги бројам парите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
– Како бре, – велам – гризнато, по ѓаволите! Тоа се вашите смешни фантазии.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мислев тоа се несреќни луѓе, болни, неизлечиви.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Тоа се „согласничките” алфабети, нпр. арамејскиот, хебрејскиот и арапскиот, во коишто обележувањето на самогласките (со помош на дијакритични знаци) е опционално.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
„Ако ме пуштат мама и тато, секој ден да работам по 8 до 10 саати, тоа се 100 динари.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Тоа се единствените резултати што воопшто ќе ги видите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во практиката, потребите на населението се секогаш потценети, што резултира во хроничен недостиг на половина од животните потрепштини; но на тоа се гледа како на предност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Тоа се децата“, рече г-ѓа Парсонс, фрлајќи полуисплашен поглед кон вратата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Што се однесува до аутфитот, тоа се разни суштества со мали, средни и големи турбани, фесови у сите бои, ретко со некои кечиња, безбол капчиња, понекоја шајкача, наци баретки, хеклани капи Боб Марли, каубојски шешири, мексички капи големи ко сунцобрани, дамски шешири со воќна салата од страна...
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Во заглавието на „Нова Македонија“ редовно треба да се објавува дното на табелата на нации што најмалку читаат, а тоа се, се знае, Албанија и Македонија.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Најтешко од сѐ ѝ беше да ги остави своите. И без тоа се толку беспомошни.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тоа се сиромасите со 5—20 овчички, кои се прашаат како кој ќаа му ја теслимил стоката.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Па тоа се вагони што се движат крај нив!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Што правиме тогаш? – Тоа се мигови кога ја гледаме смртта в очи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тоа се шарени крпи. Тие не болат.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Причините за тоа се двовидни, објективни и субјективни.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Отиде до прозорецот, зеде некои хартии и по пликот што остана на местото братучедите знаеја дека тоа се книгите што ги донесоа тие самите за себе.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
„Тоа се само твоите луди сеќавања.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тоа се луѓето што ги чекавме за да им се одмаздиме.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Јана ја прави посебна една друга карактеристика што може секого да го зашемети - и повторно Зрновски се подаде преку масата - тоа се количините љубов со кои располага!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сака да се извлече... ѝ ја рашлакувам муцката... Ѝ ја затварам устата со дланките...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Го давам... Клечам... Му се забивам сред месиштето... Тоа сум јас... Тоа се лигите...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ќе ја задавам! Ќе ја видам како прета оваа!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
— Тоа се црните лезбејки, ми вели една постара криминалка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тоа се неброени композиции со милиони играчки и разни други подароци со кои Дедо Мраз не може сам да ги справи, се разбира.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Всушност тоа се ѕидови-огледала, кои просторијата ја прават бескрајна, а она што е меѓу нив, да биде испомешано со триста испозајмени слики.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Му раскажав за настанот. А, па тоа се дервишите!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Да гледате голи камења, темели на веќе непостоечки градби? Тоа се глупости! Глупости!
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Тоа ли се зборови. Тоа се плуканици – валканици...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- И затоа обуен сум и топло облечен. - Обуен и облечен - просаска Кољо - ама со измама, а не сакаш да знаеш дека сето тоа се само солзи и болка...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А тоа се пред сѐ: добро да учите, добро да се однесувате, да развивате кај себе работни навики и да ја сакате работата, да бидете уредни, да бидете добри другари и слично.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Некого ќе навредиме. Некој нас ќе нѐ навреди и така натаму, и така натаму, а сето тоа се причини да не ни се остварат желбите: денот, неделите, месецот, годините да не ни бидат убави.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Чај од јасмин? Тоа се славеи меѓу калинките, да. Шеќер? (Навива будилник.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
БОРИС: Тоа не е музика. МАТЕЈ: Не. (Пауза) Тоа се звуци. (Пауза. Се гледаат.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Моите состаноци, записници и одлуки не се учество. Тоа се маневри во мрак.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- Тоа се луѓе - еснафи. Јас цел живот имам работено во трговијата, по дуќани, добро ги познавам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Тоа се птици и гуштерчиња, - ме смири тој.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Делата што нешто вредат оставаат отисоци на контролирани изостанувања; тоа се системи на значајни празни простори...
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Чичкото ги држи рацете на коленици. Тоа се огромни раце, црни, испукани.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Леле, тато, ама цвеќиња! - свика Билјана, ми се откачи од раката и се растрча по полјанката. - Тоа се јаглики! - реков.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)