тие (зам.) - ќе (чест.)

Благодарејќи на козите, козарите тие ќе се осмелат да им се противстават на партиските комунистички власти, на нивните заповеди да ги напуштат козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Можев чисто да ги обвинам дека ми го загадуваат воздухот во Републиката и со првата сосетка што ќе тргне по мојот пат да основам Балканска заедница во која тие ќе можат да бидат примени.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тие ќе се употребат за потребите на Внатрешната македонска револуционерна организација. Гоце Делчев.“
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Во тој пасос бев рекла дека таквата десакрализација знае да настапи непредвидливо и молскавично и дека на следбениците на водачот дотогаш издигнат до степен на Божество, наеднаш ќе им потемни светлината на неговиот ореол и тие ќе останат бесни на себе што до вчера го обожувале.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Женски, брачни, мајчински: децата можеби со подозрение ќе покажуваат кон таа несреќница и ќе зборуваат со глас што таа ќе го слушне; мачката пак има буви, тие ќе ни влезат во софата; сопственото лице делува замачкано, тоа е поради жештината; дали е вклучена ринглата под гравот? мрачната болест на машината за перење алишта може да се повтори - баботи при испирањето, а ѕвечка при перење; господи боже, веќе е единаесет часот; кој од вас загубил една каљача?
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
И кој да ги убеди дека луѓето што се делат едни против други на крајот остануваат и без гаќи и без татковина?
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
В година тие ќе ја посетат Тоскана и на Галилеј ќе му однесат сувенири од Галилеја – неколку параболи од светиот апостол Марко, вакцина против лепра и се разбира еден малечок стаклен глобус.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Сега ќе тргна со ниј. И, доколку тиа ќе го прод'жат мојот пат, ќе се радуам и ќе му помагам.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И со тие мисли веќе се приближија до кладенчето, каде Петре ги собра своите дванаесет души четници и застана пред нив да го дочека парламентарот Шаќира, a со него и арамбашата на легендарната арамиска дружина — Толе Паша.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тиа ќе а ваќаат стената и оттука ќе нападнат некои задоцнети пазарџии и ќе и пљачкаат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ло Текс, тие ќе мислат дека твојот штос со сачмарката е слаб“.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Петто: дека со тоа тие ќе го избегнат понатамошното пролевање крв без да можат да го променат конечниот резултат на војната која сега е при крај.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
„Класиката“ значи недоверба спрема чувствата и умот, со надеж дека тие ќе се поврзат.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
И тие ќе се собереа околу нештата распрострени по најлонот послан на земја, некој ќе земеше некој спреј за муви, ќе се прснеше со него во носот, од силната миризба ќе се намрштеше и ќе речеше: „Не сум толку бадијалџија да тргнам муви по буништа да бркам!“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Понекогаш ќе се сретнувам со студентите. Ќе им расправам со фаталистичка сериозност измислена одмазда а тие ќе се смеат, ќе играат околу мене и ќе ме збунуваат со чудни прашања.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ако нормалноста внимателно се загледа во лудилото, таму ќе ги согледа неподносливите вистини не само за лудилото туку и за себе, па ќе напукне нејзината фасада, ќе исчезне оклопот, и ќе се наѕрат сите ненормалности кои во себе ги носи она што себе се нарекува нормалност, па на местото на разорената нормалност ќе завладее лудилото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ако лудилото ја прифати реалноста на нормалноста - ќе ги увиди не-реалностите кои ги создало, и тие ќе исчезнат а со нивното исчезнување ќе исчезне и самото лудило.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тие држави се покултурни од нас, а како такви само тие ќе имаат полза од присоединувањето на Македонија кон нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но Бугарите не се од таа категорија: тие ќе објават војна само тогаш ако има некоја држава што да им ги обезбеди плодовите од војната.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Повеќе е од за верување оти ќе се најдат и такви. И тие ќе бидат крајните сепаратисти.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Така, тие ќе расудуваат: ако една Канада може да ѝ се лути на Англија затоа што последнава, за да си биде во добри односи со Сев- Американските Соединети Држави, им ги пожртвувала ним интересите на Канада и последнава сега сака да се ослободи од Англија и сама да си ги брани своите државни интереси, зашто подобро си ги разбирала, – тогаш зошто Македонија да не ѝ се лути на Бугарија затоа што таа не може да ги брани македонските интереси, ами само ги експлоатира нив, и зошто Македонија да не рече: Јас пролевав крв од мои синови, нека ги бранат моите интереси тие самите, а не твои Начович, Цоков, Станчев итн.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Големите држави, велат мнозина, само играат дипломатска игра со реформи за да нѐ склонат нас да се откажеме од оружената борба со Турција, од која се нарушува нивниот мир, а кога ќе се одречеме од таа борба тие ќе ослабат да бараат од Турција реформи за Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Со други зборови: комитетот ми дава возможност за една година да се извинувам за неисполнувањето на реформите а после не ќе ги воведам, зашто тие ќе остарат.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Малечките балкански државици, што се заинтересирани и ги поддржуваат пропагандите, во прво време ќе ѝ се расрдат на Императорската султанска влада затоа што ќе им ги пресече „вековните“ привилегии, но ќе помине време и тие ќе се примират со отстранувањето на пропагандите, зашто тоа отстранување ќе биде во нивна полза: ќе престанат да ги праќаат во Македонија своите милиони франкови, од кои за нив никогаш немало и не ќе има никаква полза.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Најпосле најдолните, најочаените органи на српската пропаганда, родум Македонци, пак се полезни за Македонија: од нив се образува класа од недоволни од српската пропаганда за коишто нема пат кон Бугарите; тие ќе ја зголемат класата од националните сепаратисти.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И така, во нивниот слеп полет со лоши инструменти, го одредуваат не само местото каде тие ќе се приземјат, туку каде ќе ги приземјат оние што не им се блиски или што не им се на очи.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
За делче од миг низ неговото сеќавање поминал настан од неговото најрано детство: неугледна старица од некое планинско село дошла на еден Велигден во полна црква и со голем крст во рацете го надвикала свечено облечениот поп барајќи од набожниците да појдат по неа во доброволна смрт.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јаничарите, веќе исплашени од султановата закана, се сетиле да ги соберат од Кукулино и од другите соседни села сите машки деца од четири до четиринаесет години - доколку ајдутот Парамон не им се предаде или селаните не ја донесат на тепсија неговата глава, тие ќе ги исколат децата и ќе ги обесат нивните главчиња на скопските дрвја, јаболка со мртви очи да се.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Можам да им кажам на оние пештерски пајаци. Сакаш ли? Тие ќе те убијат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тие тоа го измислија заради... заради вакво нешто што ти го стори со мене. - Да се убијам?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Султанот најпрвин ги прекорувал и им ги зел имотите, шадрваните, коњите и жените, потоа објавил, доколку не му ја донесат главата на ајдутот, ќе ги испообеси на железни куки или ќе ги испофрла во јами со исправени дренови колови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Животот на земјата е понижување, душите бараат слобода во сините височини на ѕвездите; ќе појдат по неа, ќе ги проколнуваат и ќе ги плукаат туѓинците а тие ќе ги сечат со јатагани и ќе ги ослободуваат од печал и патила; сите што ќе останат ќе се растураат по селата и ќе собираат нови литии за предизвикување на смртта - оние што не ќе изгинат од оган и од железо, ќе се фрлаат во длабоки речни вирови, ќе се запалуваат по плевни, ќе се бесат во гроздови на свои јамки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Душичке, ти се молам, разбери. Ако им се спротивставам, тие ќе ме откинат од тебе.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ако ние дозволиме — денес ти, утре други да се погрчуваат, тие ќе се намножат и, кога гледаш, еден ден, со помошта на правителството турско, тоа кое им оди на рака, ќе ни ја земат црквата и ќе останеме без црква.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Но, се откажуваат од претенциозноста и дискриминацијата... негувајќи ги институциите како цвеќе во ваза... само тие ќе ја покажат формулата на современата цивилизација... која го негува правото на рамноправност на сите народи и култури...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Можеш да ги пцуеш, помисли, да им речеш дека се страшливци, дека се арамии, а тие ќе продолжат само да ти се поднасмевнуваат будалесто вака спитомени и, во најлош случај, само ќе те надополнат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А тие ќе продолжат да молчат и да те гледаат вака будалесто поднасмевнати.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во секој таков лов, по неколку кучиња од жителите на Потковицата бидуваа убиени.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И не настрадуваа само житјата и бавчите, туку и овчарските кучиња: ќе се здавеше некој овчарски пес со нивните, со `ртките и со загарите, а тие ќе го земаа на нишан со пушката и наместо мртов ќе го оставеа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тие ќе ми ги подбуцнат штиковите под гушата, а јас ќе истрпнам и ќе си речам: господе, ќе си речам, зар и мене ми се доброја, ќе си речам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Да беа живи децата, велам, и тие ќе плачеа за кучето, како тоа што плачеше за нив кога ми умреа, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тие ќе плеснат со крилјата, ќе потскокнат, ќе кракнат и пак одат по неа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тие ќе ги креваат опашките, а тој ќе ги крева рацете.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Саат на саат се чекаме, ко немтури, и првин тие ќе наполнат вода или ние ќе наполниме првин, ер како било, ама се чекаме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И тие ќе се наредеа, во низа ќе се наредеа и ќе си подаваа котли и грнци со вода, и ние ќе ги натуравме цевките. Бжж!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе вршат насилства над нашата женска челад; очекуваната жетва по полињата ќе ни ја испозапалат; луѓето ќе ни ги распнат на страшилата по овоштарниците и така тие ќе се претворат во храна за гавраните.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Утре в зори ќе ја земеме таа што ќе дојде да ни донесе храна, и неа ќе ја заѕидаме во темелите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ако не си знаел, ќе ти кажам. Дивите свињи се дебелеат од мрша. Не си ги јадел. Утре тие ќе те лапаат.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Така тие ќе се претворат во еден прекрасен букет, полн со мириси и бои, а гранчињата посеани со кревки, но бодликави трње. Прекрасна композиција.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тие ќе го сочуваат зачуваат нивниот кастилијански јазик, кој ќе еволуира во повеќе јазици (еспаниол, ѓудезмо, јудио, ѓидио, шпањолит, ладино итн., но ќе се развијат и јудеофранцуски, јудеоиталијански, јудеотурски и други).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кејтенов сине, сакав да викам, Кејтен пријателе, сакав да го пробудам бегај од домот тие ќе те убијат!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ако се провлечеш низ решетките, тие ќе стрелаат по тебе.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Што беше добро“, рече Џулија, „инаку тие ќе го дознаеја моето име од него кога ќе признаеше.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие ќе му го разнесат мозокот на парчиња, пред да му го придобијат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Оставени сами на себе, тие ќе продолжат од генерација во генерација и од столетие во столетие да работат, да се раѓаат и да умираат, не само без секаков нагон да се бунтуваат, туку и неспособни да сфатат дека светот би можел да биде поинаков од она што е.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога ќе примате наредби, тие ќе доаѓаат од мене.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Чосер, Шекспир, Милтон, Бајрон - сите тие ќе постојат само во новоговорната верзија, не само изменети во нешто поинаку, туку изменети, всушност, во нешто спротивно од она што биле.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во нередовни интервали, тие ќе му поднесеа едно валкано парче хартија за кое велеа дека е сметката, но тој имаше впечаток дека секогаш му наплатуваат помалку.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Зашто, ако слободното време и сигурноста беа уживани од сите подеднакво, големата маса човечки суштества, кои обично заглупавуваат од сиромаштија, ќе се описменеа и ќе научеа сами да мислат; и кога еднаш ќе го стореа тоа, порано или подоцна тие ќе сфатеа дека привилегираното малцинство нема никаква функција и ќе го отстранеа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие ќе направат дупка во нивното сопствено совршенство.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако признаам јас, тие ќе те стрелаат тебе, а ако одбијам да признаам, тие сѐ едно ќе те стрелаат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Потоа почна да пишува со брзи неуредни чкрабаници: „Тие ќе ме стрелаат не ми е гајле тие ќе ми пукаат во тилот не ми е гајле долу големиот брат тие секогаш стрелаат во тилот не ми е гајле долу големиот брат...“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имаше вечери кога тие ќе стигнеа на местото на состанокот и мораа да се разминат без ниту еден знак, затоа што од зад аголот токму тогаш ќе се појавеше некоја патрола или некој хеликоптер ќе им забрчеше над главите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие ќе го разберат тоа – О'Брајан ќе го разбере.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие ќе му бидат слуги на Свети Ѓорѓија, збор ти давам”.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Понатаму, симптоматично е тоа што е избришана експлицитната одредба која предвидуваше дека работникот кој засновал работен однос на определено време има исти права и обврски како и работник кој засновал работен однос на неопределено време (чл. 25, ЗРО/03 – Пречистен текст) – што, во праксата, се одрази врз правата на поранешните работници, кога тие ќе останат без работа.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Само да ја мениш верата, тие ќе бидат твои. И сѐ друго што ќе посакаш, ќе ти купи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Белки тие ќе дочекаат некој бел ден.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тие ќе треба да дадат не десет отсто, ами може да ги фати и дваесет и пет па и триесет отсто.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
За попот си ја зеде грижата дедот Петко, а вечер ќе се приберат Стојо и Трајко, угате по некој поблизок роднина и — тие ќе бидат, нема да собира „Чочово бачило!“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
I Да можеа да зборуваат сите Мајкини гени и хромозоми, тие ќе ви ја раскажеа најнеобичната балканска одисеја на еден живот минат, во најголемиот свој дел, во одбраната на едно семејство.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ќе ги запише, во почетокот на првата глава (романот е поде­лен или распослан врз 58 одделни поглавја или врз 358 страници – Г.Тод.) авторот следниве зборови: „Да можеа да зборуваат сите Мајкини гени и хромозоми, тие ќе ви ја раскажеа најнеобичната балканска одисеја на еден живот минат во најголемиот свој дел, во одбраната на едно семејство”.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Само оние што ќе се разбудат по премрежијава што ги живееме, само тие ќе знаат што токму сониле", заклучила таа видно растревожена.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тука се, по многу години, неверојатно, тие, неговите луѓе се тука, тие ќе го вратат на Земјата, родената земја со морињата, синото небо и планините.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Или ќе си го остави торбето со лебот на некое дрво, а тие ќе му го скријат и тој цел ден гладен.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тие ќе се испозагубат, којзнае како ќе се испомешаат, а со тоа временската ситуација толку ќе се искомплицира што нејзината смрсеност не ќе ја одмрсат илјада волшебници ни по илјада години.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Блажени се милостивите, зашто тие ќе бидат помилувани.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Блажени се чистите по срце, оти тие ќе го видат Бога. 291
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тие ќе офнат внатре, жените ќе подрипнат надвор.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И, тие ќе си ги свртат главите од кај мене и ќе застанат да ме чекаат. — Ајде, Небеска! — Идам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе ручаме а тие ќе шлапкаат ко свињи во копанка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тие ќе го кренат оружјето и пак ќе нѐ турнат назад, ќе нѐ седнат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тие ќе ми речат на грчки, а јас ќе им вратам на албански.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И тие ќе почнат да се извираат пред нас со сведени погледи и со паднати шајачни бечви на колковите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во животот на своите прадедовци тие ќе најдат само примери на вековна послушност, робување и благодарност.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Од цветовите ќе станат праски, а и тие ќе бидат мои. А вие подалеку играјте од праската.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)