Но тие секогаш се викаа само кралеви на Србите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тие секогаш доаѓаа ноќе да апсат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Гронинг: Сакам да цртам стрипови, но тие секогаш се лимитирани со бројот на зборовите што можеш да ги употребиш, а сепак да го задржиш вниманието на читателите.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Гронинг: Успеав да постигнам ниво на кое работам релативно добро.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Тие секогаш се покриени со невидлива чинка а од нив не пробива електрична искра на стихијна страст.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Во ановите каде што свраќаа, секој од нив имаше по некоја средба со кирајџиите патници, а тие секогаш расправаа по нешто интересно од згодите по долгите патишта.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Во неговиот фрижидер не може да се случи да нема.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Тие секогаш многу се радуваат кога ќе ме видат и дедо Роман никогаш не пропушта да ми даде чоколада.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Тие секогаш знаат кога си отишла најдалеку во сонот и тогаш ќе те разбудат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дека тие секогаш се прибираат во некое свое легало, криејќи ја, заедно со себе, и својата болка во топлата земја на честаците. Мораше да го најде.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Значи сакам да речам дека и привидите најчесто ги поттикнува присутноста на смртта.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И по правило нив ги поистоветувам (не според изгледот туку според нивниот ангажман) со безбројните безрбетници, мекоглавци и инсекти: тие секогаш се присутни таму каде што господарат мршите на исчезнувањето.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тие секогаш беа готови за акција, рација, ликвидација.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)