тие (зам.) - празнина (имн.)

Нашиот живот е читање; секој настан, покрај тоа што се случува, треба и да се исполни со смисла; животот самиот ги исполнува тие празнини со смисла, кога за тоа ќе дојде времето, и ние ги читаме своите грешки, падови или подвизи.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Последица од овие празнини, недоследности и контрадикторности е одредена недетерминираност во животот; токму тие празнини, недоследности и контрадикторности се она што ја поттикнува индивидуата активно да се ангажира во изведувањето на единствено значење или, како што вели Брунер (1990) во „создавањето-значење“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Исто како и текстовите во однос на вистинскиот живот, приказните коишто ги живеат индивидуите се полни со празнини и недоследности кои постојано се натрупуваат.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)