Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Ти не знаеш како е, кога едниот ќе остане сам да биде родител!

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Ти не знаеш сосема јасно, драги мој, но чувствуваш дека поедноставно е громко да го изговориш тоа јас, отколку вистински, на вистински начин, да се наложиш кај другите, во светот и животот, и вистински да се услагодиш со него.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Кога себичноста на едниот влегува во натпревар со себичноста на другиот, ти не можеш да очекуваш ништо полезно и убаво за сите.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Тука беа и двете инженерчиња. Ти не знам кај беше, отиде некаде“.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Но ти не сакаш да чуеш за тоа.

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Ти не си дете, не се срамувај. Сите сме минале по тој пат. Добра ноќ! (Излегува)

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Одеднаш, небаре дури сега ги разбра последните зборови од кметскиот, тој се надигна и срже: - Господине, ти не можеш... вие немате право да ме арестувате... господине...

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Другите добиваат писма и друго, а ти не се јавуваш да знаеме како си.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Ти имаш ли намуз или не! - Ти не ме оставаш да се омажам, - рече таа низ плачот, горко. - Ја, за овој ќелеш!

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Ти не ми даде да се омажам ни за Никола, - рече таа и го погледна в очи.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Ми се пристори, со прстиве би го допрел она парче небо високо и сино, наѕирнато меѓу листенцата од двете тополи.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Пак нешто се занесуваш: да полетам како птица... како облак бел... вјавнат на коњ со бела грива - и што ти не!“ се подбиваше Љупчо.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Еј, слободице мила!“ извикав и се протегнав.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

— Мој бил, мој. И не срами се. Ништо ти не си крив тука.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ти не бери гајле, кај да су, јас су твој. Веруаш ли?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Немам, одговори Јован — и не мисла да расипуам дури можа со друго средство да се служа.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Зар ти не ќе идеш со нас да го сториме тоа? — Го поправи Толе.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„Не ти се допаѓа. Ти не знаеш ништо за оваа музика. Никогаш не си ја ни слушнал.“

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

- Ајде, бре! Не се знаеме. Ти не можеш една реченица да кажеш докрај без да ти ја шепнат.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Цело скопско корзо знае кој е Геро, само ти не знаеш.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

- Тоа е моја работа, но ти не рече така. Ме лажеш. Што ќе ти биде, лебати, тоа луксуз?

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Ти не си бил, ама јас да ти кажам. Смрди!

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- А ти не се плашиш ли? - Па, не знам. Но сакам да видам како е горе. И да погледнам оттаму. Никој досега не погледнал...

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Додека јас не се искачам по првото рамниште, ти не поаѓаш Разбра?

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Ти не си жив. Штом мојте очи сонот ќе ги склопи - во сонот ќе ми блеснеш ти сред тишината, во сиот сјај што целата ме опи, ко оние што блесна дни.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

А ти не мораш да му придаваш никакво значење.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

За жал твоето сомнение нема да ѝ помогне на девојката!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Но признај, информацијава многу ќе те изненадеше ако ја слушнеше од некој друг.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Без татко ти не враќај се в училиште!

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

МАРА: (итро). Ако не да му ги сокриеме и да речеме ти не си донесол таква работа — пари во куќава.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Твојот џез ти го одзел дури и патријархалниот морал, те разобличил; ти не знаеш што говориш“, рече.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Се согласив. Земанек пребледе. „Ти не си циркузант“, ми рече.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Во твојот папок е, Луцијо, оти јас го пренесов центарот на вселената од циркусот во твојот папок; каде и припаѓа, каде отсекогаш и бил, само тоа Земанек не го видел, а и ти не си видела; кажи му дека е обично добиче“, велеше.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Тој рече: „Од тебе барав само да ми дозволиш да испијам едно шише вино од твојот папок; но ти не дозволуваш; и самата знаеш, Луцијо, дека заслужив многу повеќе од тоа што го барам.“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Гледаш, многу битна рамнотежа без која ти не би имал своја физика, не би постоел – заврши старецот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Ако ја загубиш најважната работа, довербата во себе, самодовербата, ти не си подготвен да одиш понатаму, да се качуваш и да достигнеш до својот духовен врв – продолжи старецот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Толку цвилам што боли, а ти не сакаш да те обвинат за малтретирање животни.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

Се бакнувавме цел ден - цело лето - бакнежи со вкус на разни видови сјај за усни и премногу Кока Коли.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Езерото беше пурпурно, розова занес, бисерен аметист со квечерина, а потоа се потопи во ноќна црнина со чипка од свилена пена.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Завиткани во твоето излитено Навахо ќебе, лежевме бакнувајќи се со длабока страст сѐ додека ти не залипа од копнеж.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„А ти? Па и ти не си преправена!“ „За мене е лесно,“ реков.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Зедов една кошула од расфрлените алишта, ја смоткав, и си ја ставив над стомакот под фустанот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

А ти не прашувај ме за молепствија - чумата ги коси и игумените и дијаците. Да.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се држел за грло како да се брани од удар на невидлива коса; во устата, место предните заби, чувствувал под јазикот празнина.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Но ти не можеш ... - Што не можам? - Не можеш веќе со жена. Си бил цапак, сега си козина.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И се струполуваат врз своите сенки во најстрашни маки: од ноздрите им капе лилава крв, очите прскаат како костени на огниште.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Слушај - новата куќа што ќе ја ѕидам дниве ќе има и горни одаи.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Но и ти не спиеш, Куно, со мака исцедил од себе одбрана. - Се обидов, не можев.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

По свршената акција, Методи нека дојде веднаш овде, а ти не доаѓај сѐ додека не си сигурен дека не ве следи никој.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

И ти не кажуваш ништо ново со тоа што ме наречуваш мене - предател.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

ХРИСТОВ: За тоа време, мила, ти не треба да се грижиш за мене, јас... како да речам... јас ќе се наоѓам на сигурно место и... воопшто за сите работи ќе се грижи ЦК.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Ти ја навредуваш, Ана, она женското во неа го навредуваш, а ти не умееш да ја почувствуваш навредата за самиот себеси.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

- Ти се преправаш само рамнодушен. Ти не можеш да го одминеш тоа...

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Ти не жалиш ли за тоа? А што правеше со неа? Де, кажи, сами сме во оваа дупка.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

- Зар ти не си горда за она твое што другите жени го немаат.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

И шепотеше нешто: „Ти не знаеш за моето присуство овде.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

„Можеби е така”, му рече Танаско, ”но ти не си веќе здрав да живееш по овие пештери.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

„Ти не си роден да живееш човечки живот” - му велеше жена му. „Ти си роден за в шума...“

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

И, бидејќи ме чита дека мислам оти не е фер, тој се обидува да се оправда: „Дете, јас не им штетам, тревите секако ќе им помогнат, па ти не знаеш дека барем пола од нив се враќаат да ме почестат бонбониера и тоа од оние скапите, ’Гриоте’ и ’Бајадера’, полн ми е подрумот.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Можеби и вакцина ќе ми ставаат, ти не сакаш да ми кажеш“, плачеше малата, па мајка ѝ се поткачи на тротоар, запре и се сврте.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Па, во интерес на еден помалку на токсикологија, а и поради фактот дека ни ти не можеш баш да се пофалиш со интелигенција, па лесно еволуираш од глупава во поглупава... и најглупава, го удостојуваш со еден час, ама само кафе и толку.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А башка, не си веќе проста. Па постои и контрацепција, а ти не си симната од планина.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

„Каков ти беше излогот! Ти не знаеш! Чаеви од тревки, цветови и плодови во сите можни бои, распоредени во големи тегли како епрувети, со капаци како од мармалад од шипки од Подравка“.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

- Прости ми, Велико, ми вели Дуко Вендија, ама ти не ги разбираш тие работи. Тие не се само за тебе дојдени, вели, и затоа позасолни се!...

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Еве, си реков, Велико, пак ти не верувај дека луѓето со чпртест нос не се лоши.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Јазикот ти се здебелува, ти ги завлекува зборовите, ама ти не запираш да ги мачиш, да ги истураш.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Нека ти е простено, велам, ама ти не ме остави, туку господ.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Ами и ти не беше ваква, ѝ велам јас на Стојна.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Фатер Бен, ти не знаеш како танцува оваа дама, ти не можеш тоа ни да го замислиш.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

И зашто има две очи, прекорот е убедлив, не за она во зрелата `рж туку за нешто што и ти не го знаеш.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Оти јас мислам дека и така ти не би могол да ја оставиш Антица дома сама.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Вистина, мајка ти не ти е тука, ама ако, за тебе е, не е за неа.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

- Ма, ти не си нормална! Ако земам уште еден кредит нема да имаме за јадење.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ќе ставам ограда од жица, четириесет на шеесет милји, и ако внатре налетам на некоја овца откако ќе ја завршам, можеш да ја сметаш за мртва овца.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ти не контролираш ни една стапка земја во Тексас.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

- Ти не си коркач. - Не сум ни добра самовила од чии чинки ќе се исплаши злото.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

И така чекајќи полека ќе ми препукне душата како огномет... и ќе се распрсне дел по дел од мене... и ти не ќе можеш да ја најдеш... ќе те сеќаваат само минатите времиња... и ќе се научиш да се движиш по лизгава улица... по која и јас еднаш чекорев.. можеби тогаш ќе ти бидам најпотребна , но ќе ме нема...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Температурата на животот топеше еден студен, дотогаш непробоен оклоп а тој плашејќи се да биде разголен до дно поставуваше примки. „Јано“, рече. „Тој професор за кого ти расправав чека сега луѓе во заседа и ги моли да пијат со него.“ „Ти не пиеш.“ Дали е возможно, мислеше. Дали е возможно.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

„Што??? Па ти не знајш шо збораш, чупе! Ти не знајш со кого збораш! Вакви теории има да си ги избиеш од главата во моментов!

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Труби, барабани, ти реков, ми рече, со што ти не го испратиле царот умните подајници.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

„Спијат“, уште малку се повлече таа. „А ти не грижи се, не пречат.“

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Тие не можеа да ја разберат и да ја прифатат мојата борба за човековите права.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Не знам, можеби ми рече или така ми се причини тогаш, додека симнат на подот на коленици ги средував цедињата паднати од наткасната, кога над мене го слушнав нејзиниот глас: „Нино, можеби ти не се познаваш ни самиот себе.”

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Ме сместуваа во сферата на граѓанскиот сектор и велеа дека таквата активност се коси со работата во нашата професија.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

„Можеби,“ ѝ реков наведнат над цедињата.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Ти не ја сфаќаш убавината на уништувањето на зборовите.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Па и самата изјава „ Ти не постоиш“, не содржи ли и самата таа логичен апсурд ?

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Беше потребен само мал напор на волјата, што ти не го направи.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ти не си во состојба да се сетиш на вистинските настани и се убедуваш себеси дека се сеќаваш на други настани, кои никогаш не се случиле.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Но постои ли тој како што постојам јас?“ „Ти не постоиш“, рече О'Брајан.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Не“, рече тој; „не; тоа е сосем точно. Ти не ја издаде Џулија.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Заповедта на старите деспотизми била „ Ти не смееш“.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тие се еден вид притисок што ти не можеш да го издржиш, дури и да сакаш.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

О'Брајан благо се насмевна. „Ти не си метафизичар, Винстоне“, рече тој.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Што ти не реков за мачката, за нејзиниот склад на телото, за грациозноста на движењата и за вештината, за достоинството, за продорниот поглед, за тоа дека човекот со мачката се поврзува преку чулата, дека во тој поглед тие еднакво реагираат еден кон друг, за разлика од односот на човека со кучето, каде што врската е повеќе социјална и тн.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Ти не можеш да загубиш ними. Туку да поиш до село Канео.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

А специјалитетите!? Какви ли се не подготвила вредната докторка, мајката на Сју: скалопи, лососи, печени пченки и што ти не друго.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

— „Ќе ми овениш тука, ќе ми се исушиш без водичка, ќе ми умриш! Не, не, ти не умираш. И туа ти си за мене жива.“

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

— Нема и ошче токо ти не бери гајле.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Шо правите вие двајцата сами беќари: Кој ви замесуа, кој ве приперуа? — и собра сили та заврши: — ами не барате ли некоа сиромашка, да се прожениш, та на татка ти не му дава закон шо не му дава.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ама и ти не си за карање, де! Ете така, и она — како мачка на сланина. Штом те виде почна да се оближуа.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

— He бидуа татко, не бидуа! — излезе Крчо отворено, — Ако беше арна Анѓа, ти не бегаше од неа.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Но изгледа ти не ја чувствуваш таа смрдеа, та ме кандисуваш и мене да се потурчам за да бидам пак јас две-три години негова.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Молчи. И молчи велам, ти снебиден веќе за туѓи очи, молчи, над својата малечкост питома заспи и мисли лош сон си сонил, лош глас си чул, ти не си тој што може друг да си и да не се плаши.

„Вардар“ од Анте Поповски (1958)

Ела, Коле... (Го прегрнува Колета). Татко ти не ќе си дојде... Никогаш не ќе си дојде...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Знам оти ѓердан веќе не нижеш, знам оти чеиз и ти не везеш, знам, Вело, пусто остана сичко - не ли си и ти аргатка клета?

„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)

- Тешко е да се разбере војната, Мајко! - рече еден од браќата. – Сине мој, сполај му на Бога, ти не виде војна. И никогаш, да даде Бог, да не ја видите.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Ти не ќе стрелаш во нив.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Еднаш кога ме напушти војската, втор пат кога ти не сакаше да стрелаш во мене со мојот револвер.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Сепак ти си Марија и ти не можеш така да говориш, ја прекина. Ти не си Еврејка и, можеби, не си била ни Марија.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Кога бевме заедно, ти не пиеше.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Никола, остави ги твоите приказани. Ти не можеш со себе сѐ да однесеш.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

ЕВДОКИЈА: Мразиш разделби? Ти не си нормален!

„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)

- Зошто татко ти не бере дрва, а те пуштил тебе сам?

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

„Работев цело утро“, рече таа, ставајќи ги рацете на своите вити слабини, „а ти не сакаш да помогнеш? Грми, значи, ќе врне.”

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Еј, јуначка луда, крв црвена, рујна, ти не ли се жалиш што вака се сипеш по ледини ридски, по тревата бујна?

„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)

Знаеш дека баба ти не сака да ѝ се валка!

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

И да знаеш, Пандо, не ме болеше толку добиениот удар со инвалидска патерица и што ти не, колку што ме болеше свеста дека тие удари доаѓаа од соборци, од луѓе со кои крвавев не само во еден ров, со кои сум јадел од една порција со една лажица, ја делев капката вода, догорчето, животот...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

А кога би бил гостин би ме почестила ли? - Се разбира, - вели таа. – Но ти не си гостин.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

- А зошто токму Мечето? - Па ти не ги даваш прстињата.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

- Па ти не си гостин, сине – вели мама. - Не сум гостин?

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Тој ден, за кој ти зборувам, татко ти не попушти. Не отиде в црква. Ниту тој ден, ниту многу други недели.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Сум ја слушнала таа приказна, дека божем Партијата ја организирала побуната на штипјанки на Прочка!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

А ти наеднаш ги отвораш очите и со онаа твоја детска насмевка велиш дека ти не си јагнето што му ја мати на волкот водата од поточето бидејќи си пиел подолу од него, а водата не се качувала угоре и дека не даваш да бидеш изеден. Умното сине на мајка.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Мислиш измислувам? Од каде знаеш дека измислувам кога ти не беше тогаш во градов?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

За жал ти не можеш да го забележиш тоа“.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Дури ни ножот со кој ја сечев зелката, за оној проклет боршч на татко ти не го бев оставила на масата туку го држев во левата рака додека се крстев.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Татко ти не се шегуваше туку најсериозно го распрашуваше Циган бидејќи тој бесрамен злосторник со часови знаеше да се притаи под некоја гранка на кралчето и стрпливо да ги дебне несреќните пилци.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

„Ти не смееш да бидеш таа што го разнесува тој мирис“.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

25 но ти не се враќаш само јас се играм и во занес, и во очај зашто ништо нема моќ нема такво време ни таков живот обнова нема близина блага ни блаженство зашто далеку одовде ги нема милите предмети нема реки ни планини нема езера ни миризби и кајшто ги има зашто сѐ е црвен кантарион отсега па натаму лековита но горчлива пресеклива трева, жива лава и сѐ е грешка и нема помирување и другото е друго, трето и сѐ се брои а ти си единствена, неделлива грутка, Младост и мака и мак, и зрнце царевка царска приказна полна пресврти и препознавања делби и разделби неразрешливи заплети - и душата ти е водена низ мрак од незнаење кон знаење, трагично, Аристотеле – зашто некој ја негува уметноста на фугата бегството, селидбата!

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Од каде таа латентна заблуда тревожното претчувство дека сум само ехо (е-х-о) додека окото ослепува гледајќи во замисленото сонце да речам ли еретички - слободата оти само таа може да те гледа без да трепне право в очи и да те изгори додека ти не сеќаваш ништо друго освен восхит!“

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

4. Стрвна спирала Штом премногу претскажуваш стрвна астрална спирало милост имај за трпеливите за лифчињата на душата врз коишто го истураш штедро твоето мастило моровата моќ, индигото од тебе зависи дописот со небесата ритамот и римата, или и ти не можеш ништо кога густината се ретчи комплексите малаксуваат согласјата се упростуваат - само Отецот сам самцат стихува сушноста – сушта суштина суштествено суштествува всушност, меѓу четири ѕида стисната слободата ѕирка, се ѕвери нагоре, а таму (уууууууууууу) сѐ се движи во обратна насока гледано одоздола ааааааааааааааааа: или времето оди наназад или човекот е свртен наопаку опак Закону, злорад Реду приказание, Име имаш ли?

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

ТОМЧЕ: Од љубовта нема поголема маѓија и мака...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Ти не го знаеш, брат Арсо, каков е, што ќе заповеда тој, како бог... (Го остава дикелот и си ја брише потта.)

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Сакам да кажам.., Ама зошто, бре брате, ти не дојде до мене, туку буп! кандиса!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

ПОЦКО: Ајде на брег!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

КЕВА: Леле, Томче! Ти не знаеш што зборуваш! И на мајка тоа да го речеш!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

А кој знае дали си ми син, кога си таков. Ти не ќе бидеш циганска крв, туку некој мелез.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

АРСО: И тоа те боли, коџабаши!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Зимаа стркала топка од бели мисли но ти не извика топла е студенината на снегот Па сега без прекин чекориш по тенкиот млаз од светлината што како пат виножитен се распнал меѓу погледите и води во густата жижа на едно познато молчење Се чудиш зошто се гранките во превезот румено бел проѕирни како мирната и широката мрежа на очите Но колку и да се надвесени тие над мртвите води сепак би те грабнале на раце

„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)

— Ти не смееш да стануваш...