ти (зам.) - се (гл.)

- Е, па кој ти се скакулците? - му се свртува иронично Боце на Соколета. - Германците, кој!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ако можеш да разбереш, доста ти се и овие зборови, а ако не можеш, што дека ќе ти кажувам и цел ден.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Татко му на Бузо позелене и зајадливо дофрли: „Ха, копилиња посинуваш! Малку ти се твоине.“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„А, ти си тој - Марко! Нели беше закашкан во аферата со чоколадите и сликичките - животинско царство? Како да ти се уарнило!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога заврши часот, ме повика да појдам со неа кај директорот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Наставничката по англиски јазик беше фер. Пред одделението ништо не рече.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Само од играње топка маицата не ќе ти е толку стуткана, а панталоните не ќе ти се олку прав.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Правдината се гледа врз твојата облека.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Потребни ли ти се глупавиве штосови за дејствието? - Не пречат, колку да биде поживо.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
И кога застанавме пред тешката, дрвена, со железни прачки окована врата, Филозофот забележа дека се плашам: „Колената ти се слаби“, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Очите твои се гулабови под твојот превез; косата ти е стадо кози, кога слегуваат од Галафската гора; забите твои – како стадо истрижени овци, кога излегуваат од капење, од кои секоја има по две јагниња и јалова нема ниедна; усните твои – како алова панделка, а устата твоја слаткоречива, со јаготки на лицето како половинки од калинка; вратот ти е како кулата Давидова, изградена за оружје: на неа висат илјадници штитови – сѐ штитови на јунаци; градите ти се како близначиња од млада срна, кои пасат меѓу кринови; Таа: дојди мил мој, да излеземе во полето, да преноќеваме по селата; утре рано ќе појдеме во лозјата, да видиме дали потерала лозата, дали се отвориле пупките, процутеле ли калинките; таму ќе те опсипам со милувања; Тој: О, колку се убави нозете твои во сандали, ќерко знаменита!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И потем почна да ме моли; ме молеше како мало дете, целосно инфантилно; клечеше на колена пред мене, ми ги бакнуваше стапалата; рече дека бара само да му дозволам да ми го открие стомакот; дека ништо друго не бара и дека ме моли само на половина час „да му го позајмам стомакот“ (токму така рече, господин судија!); рече дека ми ветува дека воопшто нема да ме гибне со рацете; јас се смеев, оти предлогот беше луд; „Јан Лудвик“, му реков, „Ние сме возрасни. Какви ти се тие глупости?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Нано, зошто ти се очилата?
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
„Ликовите ти се безлични. Сѐ се тоа интелектуални конструкции, без грам живот“, безмилосно дијагностицираше шанкерот, инаку професор по книжевност.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Па се труди и да те опече и да те помести од место барајќи ги твоите колена, за кои, најверојатно, во неговата глава смета дека ти се ерогена зона бр. 1... меѓу другото зашто само тие ти се подоткриенки, разголенки.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Зошто ти се ѓупци, Коте, прашуваат луѓето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ами, кај ти се децата, вели, кај ти е Ѕвездан и Капинка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Нека ти се живи, вели Витомир. - И твоите нека се живи, велам јас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Леле желен, Јоне, му велам, море кај ти се забите, велам, кој ти ги извади сите заби од устата?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- А бре, види дали ми се отворени очиве, му велам. - Отворени ти се, ми вели, што зборуваш!״.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Многу деца си направил, вели Витомир, алал да ти се панталоните, - Панталоните не прават деца, му велам јас на Витомир.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А здравје? Зошто ти се пари без здравје, а?
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Си дошол огништето да ми го растуриш!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
ЈОРДАН: (Потсмешливо). Море, парите ти се и срце и душа! Без нив ништо не можеш!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
- Како ти се ќерките? - го праша. - Добри се, сполај ти, - рече Коте малку како да е навреден.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Значи наеднаш почнав да го уверувам пријателот Господ дека сѐ она што сум го рекол пред малку сѐ тоа ти се чисти лајна, се разбира во колку постојат такви: ем чисти, ем лајненца.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А малку подоцна не бев сигурен од каде наиде и она, најпрвин сосема нечујни а подоцна сѐ појасни и појасни гласови : - Не, навистина немам уште сретнато човек кој сонува буден – беше тоа глас на позната жена, а не можев да се сетам која?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не ги додржа солзите дури на крајот кога човекот ја извади петолирката и ѝ рече: - А овие пет лири аманет ти се за среќа на Трајанка.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
ТЕОДОС: Пареа ти ги попарила! Зошто ти се излепени и извалкани, како биволешка опашка?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Какви ти се тие мустаќи. бре мурдар!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Со чиста уста, почисти ти се и зборовите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми дава инјекција и ми вели: — Обете коски ти се скршени под колено.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ме нацрпува и ме крева в раце Горачинов и ко невеста ме внесува во кабината, да не сум ти тешка, му велам, чевлите ти се тешки, ми вели Горачинов, тоа е најтешкото на тебе, ми вели, а пред вратата аплаудираат и Силјан Лилјаков и Филип Хаџиевски и Ристо Коларов и Лазор Рогожаров, што ќе правиме ако нѐ разделат, му велам на Горачинов, ништо, вели тој, в затвор не можам да те изневерам, а на бесилка уште помалку, ми вели и ме легнува на креветот, којзнае дали ќе ме сакаш после, му велам, којзнае дали ќе можеш да ме сакаш,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Може од страв да ти се големи очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само забрзаниот пулс те потсетува дека солзите ти се на крајот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Да ти турам малку јогурт, вели, пак ти се црвени очите...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Тука ти се сите магариња“, му рекол.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Кој сум јас? Ти се шегуваш, не јас, - се поднасмеа момчето и плукна низ заби.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Што е, брате“, го праша Марко, „да не ти се потребни пари да си го платиш испенџето и џизието?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)