Милувам, да ти е секоја вечер слатка и срцето да ти пее како пролетна песна!
               
             
           
            
            
              „Печалбари“
               од Антон Панов 
              (1936)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  И подарок песна денес ти давам  ка тебе вечен Пирински џин,  за нашата гордост и твојата слава  ти пеам песна, народен син!
               
             
           
            
            
              „Мое село“
               од Ванчо Николески 
              (1950)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  КОСТАДИН: (Ја пушта). Ех, Симке!...
               
             
           
            
            
              „Печалбари“
               од Антон Панов 
              (1936)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Не можеш болка да кажеш,  на мајкин роден јазик свој  песните што ти пеале  над тиха лулка шарена,  не можеш да ги запееш,  дедовци што ти шепнеле  на скут во ропски години  не можеш да го повториш.
               
             
           
            
            
              „Робии“
               од Венко Марковски 
              (1942)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Исправувајќи ги искривените рабови, праша:  - Знаеш да пееш грцки? Ако не знаеш, Јаска ќе ти пеам.
               
             
           
            
            
              „На пат со времето“
               од Петре Наковски 
              (2010)