Ти имал кожа од јагне штотуку заклано, па решил да му ја пришие на јарето.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Та си реков, да проговорам, да те прашам, ти имаш познати, дали има прилика да ми помогнеш да купам стан на отплата, ама првин да сториш некако да влезам на работа во шеќеранана, во државно, макар сезонски во почетокот“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
- Ти имаш ли намуз или не! - Ти не ме оставаш да се омажам, - рече таа низ плачот, горко. - Ја, за овој ќелеш!
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
И ти имаш уши да чуеш, и знаеш поарно од мене, туку се правиш дека не слушаш, ти се живее, не ти се умира, таму е работата!
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
- Него ти имаш ли намера да се жениш? - го прашав ко од пушка Тогаш Шољич ја лупна чашата од маса, отиде до дивидито и неочекувано ја рокна „Ерген одев мајко поарно ми беше” , а атмосферата во дневната набрзо се вжешти.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
- Младене - почнува учителот. - Ти имаш прекрасни другари.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Татко ти имаше дарба. Можеше, ако сакаше, да напише роман. Ми напиша многу песни“.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Е голем мерак ти имам по пусти пари.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
- Треба, треба... Ти имаш со што да ораш. Коњчето нека ти е живо.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
и еден ден се појави полковиот командир, на еден бел коњ, коњот игра, не гази на земјата, беше бил заробен од Англичаните, и кога дојде му даде команда на ротниот командир и на другите офицери да се тргнат подалеку од војниците, и тие сите се тргнаа едно двеста чекори, и полковиот командир не прашува кој каква мака има, или некоја поплака да има, и излезе еден, Ристе се викаше, а тој пак сето време само главата навалена и само зачуден, и со никого ни а, ни бе, и мајката, си мислиме, на толку молчење, сега најде да зборува, а тој ти имал мака, полкот негов ја збркал работата, а го окривиле и Ристета и го осудиле седум години затвор да лежи по завршувањето на војната, и Ристета цела недела пред тоа го учел еден адвокат од Скопје како да се пожали, го вежбал за докладот, како да се претстави и како да се поплаче и Ристе станува, јас бев часовој, вели, кога стана тоа, а имам и часовник добиено за храброст, ама јас не бев таму, кај што стана колењето и му кажува сѐ како што било,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А сега, ко посрано дете се мешколи пред нас, си мислам, - За држава треба цар, даскали, доктори, писари, вели војводата, а ти имаш само болви и болвосерки.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Па ОК. Се надевам дека и ти имаш видено синтетички сини боксерки на тезгите по пазарите.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
- Одамна те следат? Мислам тука ти имаш цел гардиски центар... зарем никогаш не ти ја претресувале куќата? - Не никогаш. По тоа прашање си спијам раат.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
- Треба, треба... Ти имаш со што да ораш. Коњчето нека ти е живо.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Разбирам, може да има повеќе причини, но дали и ти имаш свое толкување?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Камилски во мигот беше изненаден од Татковото прашање, но не беше и неподготвен да одговори: Јас имам свое објаснување за балканското буре барут, дури и за кажувањето дека Балканот е и барутана на Европа!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Можеби ти имаш многу вакви мигови.. но јас само го чекам мигот со тебе... за жед на срцето за возбуда... на телото за треперење... на животот живост..
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
„Друг пример“, рече тој. „Пред неколку години ти имаше една навистина сериозна халуцинација.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Петре, ибн Бајко, иако манастирот беше, што се вели, не само близу туку поблизу и од трепката до окото, веднаш спроти Скопје, над реката Серава, а на ридот што се вика Вергин, одвај дочека да го пратат на панаѓурот со манастирските чоеци, па да слезе во градот како што тој милее, да слезе и да го разгледа градот што ти имал сто и дваесет чешми и сто и дваесет џамии, над четириесет меани и маала, себил анои и амами, за кои беше многу слушал.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Колкот веќе го болеше и стапалата му мрзнеа, ама тој од Туз-пазар, наместо да се управи кон мостот на Вардар, оној мост што ти имал четиринаесет сводови, а бил од вакуфијата на гази Иса-бег, појде да ги разгледува маалата.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Јас без плата, а ти со палата јас без покрив, а ти со три ката се колнеш во ќерката, таа малата на крај до балчак ти ја еба мамата Татина миленичка еврата ги спичка со дилерот Лука хорс у вена пука судбина лоша те погоди малер слушам и жена ти имала швалер
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Горјан го забележа кавалчето во појасот на Трајчета и рече: - Ти имаш кавалче? - Да, имам.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
- Колку пати ти имам речено дека прстите се одвишни кога е во прашање срцето!
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Татко ти имаше право кога велеше дека затворените очи го чуваат срцето, а и на умот му помагаат.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Севишниот како да ги внел и во својот благослов кога нѐ создавал. Дедо ти имаше право.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„Проблемите со нашите болести“, велеше, „настапуваат тогаш кога ќе бидеме упатени во валканиците на животот а не сме во состојба да помогнеме тие да се изменат.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
- Не, - рече, - ти имаш сипаници. Брзо оди дома за да не префатат децата. И кажи ѝ на баба ти.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
А да, ти имаше куче - ама, сепак, и тие гризат! Маче си е маче!
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Ти имаш авторитет. Тој мора да излезе одовде. Ако треба и сосила. Ова е твоја куќа.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
- Дедо ти имаше прилично среден живот, без поголеми нервози, - додаде со поспокоен глас.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Веднаш да одите додека некој не ве испреварил... “ рече Васко и се сврте кон Еда: „Ти имаш со што да станеш свој човек. Не го гледај овој копук Марка...“
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
ако не можам да те сакам, вели, ќе можам да те тепам, како ѓуптинот ѓупката, вели, првин ќе те завиткам во една черга, вели, за да не можам на место да те отепам, и после ќе мавам, ќе мавам, вели, дури да ме заболи раката ќе мавам, дури да те засакам повторно, вели, и после на секое удрено место ќе те бацувам, вели, за да се сетиш зошто било тепањето, вели, младоста сонува, му велам, а староста само се сеќава на сонот, рекол некој, колку деца ќе имаме, прашува Горачинов, јас веќе имам едно, велам, ти имаш, вели, но сакам и јас да имам,
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ти имаш брат, не е шега! – и пак, божем случајно, ми ги покажа мускулите.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Престани ти со тоа, ќе те убиеле – ѝ подвикнав – само ти имаш татко и мајка, мислиш нашите не се исто така загрижени како твоите!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Убава работа е да имаш голем брат – си мислев.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Да, но ти знаеш – рече таа – јас ќе добијам таква казна од нив што ни на сон не сум можела да ја сонувам.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)