Ете некни ѓерданчето на Босилка ѝ загина; не е човечка глава да, човек умира и никому ништо, а ќерко, а не ти оти едно клопче ти загинало и да плачеш.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Штом татко ти загина, сабјата твоја повторно ја прероди Река ко пиле што пиштела в орлови нокти, во која Гега ја навредил сека домакинска куќа...
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Мислиш сега, низ прсти, ќе ти се смолзне и ќе ти загине.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Водата, како ќе ја фатиш, ќе ти загине на дланката, на лицето. 152
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Може на фронт да ти загинам, му велам, овдека не ти гинам...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)