Кога се врати Орде, тој му го подаде: „Еве ти дојде писмо од љубовницата, прочитај го и ти.”
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
„Гледај ги ти, детиштава! Ќе ти дојдат вака раскрвавени, па уште и одбираат: не чалма - газа и фластер!" се налути сестра Мира.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„Не чалма, ве молам! Мама многу ќе се исплаши...“ зацимкав. „Ако може - газа и фластер.“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
- Не ти дојде памет со годините.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
- Тоа ти е исто ко ја да ти дојдам дома и на жена ти да ѝ кажам шо да праи за ручек, а ти да не смееш да писнеш.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
А та нему: „Слушај, Божин, ако не ме земеш, сама ште ти дојдам, Божин, бегалка ште станам, татка, мајка ште оставам, љуба да ти бидам.“
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
„Тетка ти дојде да те види,“ ѝ рече мајка ѝ .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Јас ѝ пријдов, ја прегрнав и ја бакнав во челото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Што значи да ти дојдат протагонистите во претставата и да ти кажат - „Директоре, ова не се издржува.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Така, потивко отколку што се очекувало додека со некаква измореност ги потпирал градите на дрвените запци, прашал: - Колку деца изделка, мркачу, со првата, покојната Коца на Трипуновци, и колку со сегашнава што ти дојде од Побожјане?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Онисифор Проказник се свртел со бавно движење.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Некој ден ти дошол некој ага, ти си се исплашила. (Седнува, а Антица ја зимаат в среде).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Со народот да си добар, тоа ќе ти остане. Да му појдеш на радост, да ти дојде...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Јас знам, ти дојде да ги видиш корените на мојата последна љубов.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
- Ајде, не зјапај. Ти дошла бабичката да те види, да те прегрне.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ќе ти дојде да побараш цигара или оган, да прашаш каква манџа јадат, за човечки работи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А пилињата, да не знаеш што да им кажеш. Ќе ти дојдат на пенџере: врапчиња, сојки, сколовранци и ќе ти удираат со клунчињата на џамот. Ќе ти наѕираат во собата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А понекогаш ќе ти дојде на чипаво зборот. За малку, без прашање, да ти избега.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
„Какво куче!“ му викаше Богдан. „Зарем не се насити на кучиња во Пансионот... Зарем не ти дојдоа до глава...
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Еден ден ја праша: „Навистина ме сонуваше или...? И како јас да ти дојдам во сонот?“
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Туку шуќур си велам денеска што е недела Па поповите имаат венчавки и крштевки И немаат време за визитации на коали и други сонувачи На сон поп ако ти дојде ќе ти напраи триста лошотии На сон владика или поп и за ѓаволи се веруваат А богами не се чуло дека и на јаве ги есапат за ангели Така барем велат дојденците од Македонија кои своите попови Повеќе се среќаваат по судови одошто по црквите За да расчистат како може тоа што народот го изградил Да не биде народно ами попово И како може некој да биде овчар ако нема стадо И многу имотно-правни а не духовни работи Расчистуваат македонските попови по австралиските судови
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Се склопча. Јанко! викна. Ти дојде? Дојдов, чу.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Не е чудно скоро да ти дојдеме в град, затоа направи скица каде се германските ровови и утврдувања, каде и колку јачина војска има.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Ти, синко, не ме слушаш за ова што те учам сега; арно ама ќе дојде саатот, што моиве зборови се по глава ќе те удрат и тогај ќе поверуваш; арно ама што рекол некој: ќе ти дојде умот, ама ќе ти појде кумот.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Страв
„Еднакви сме, луѓе сме, несреќни сме, брате
Харуне, ти памтење, јас белег“
М. Селимовиќ, Дервиш и смрт
Сличноста нѐ покоси како чума
Замижи, ајде, уште да те барам
Да бидеме течно бреме, вечна дума
Кога не сме среќни, а не несреќни
Во кој конак на времето ли те сретнав
Како да ти дојдам, кога ти се ветив.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Исхак и Аја сме ние,
тие она што не сме
крајот уличарски се нуди
човекот во туѓи мени губи
ти се колнам, Време:
си било едно нешто за многу века
во сомнежот се заљубила река.
Кога ни ти дојде, ни јас те чекав...
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Бошко не претчувствуваше ништо добро, но си рече: „Ако лошото ти дошло на прагот, отвори му ја вратата за да не биде полошо.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Станувај, што си се здрвил како до умирачка да ти дошло. Ајде, ајде...
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Ха, присторе дедо Најдо и додаде: - Не ќе ти е многу лошо кога до смешки ти дошло.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кога си со мене, можеш да правиш се – да носиш играчки, да патуваш таму каде што си бил и не си бил, па и да паднеш, да се испрепрчалиш ако ти дошло до тоа....
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Со здравје троши го лесно заработеното, поздрави го татко ти поп Стефо и речи му да ти удри едно четиринаесет неброени стапа за да ти дојди умот...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
По Турците таму се случија големи преселби, заедно со деда ти дојдоа просвигите, а по просвигите на Грција ѝ се случи Граѓанска војна, се случи трагедија на децата- бегалци, власта во Грција ја презедоа полковниците и така испустено и напуштено село- сениште што од далеку го видовме кога се возевме за Костур од каде што ти фати авион за Солун и Атина?“
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Сѐ така, на смени. „По секоја угорница, ќе ти дојде удолница", велеше дедо. 46.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„На гости ти дојдов“, зад мене има војници, пеам „тебе не те најдов, Кито моме“, бегајте или фаќајте засолниште, „китка од градина“.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе ти дојде за смеење, па ќе се сетиш кај те водат и, смеењето ќе ти се поткине.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Само шмајзерот си го зедов. ,На гости ти дојдов, Кито моме", пеам и трчам, потскокнувајќи де на едната, де на другата нога.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не сум знаела дека и тоа можело да ти дојде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Може сѐ да рече, а ништо да не мисли, вели жената, од кај знаеш што ќе ти дојде на уста тогаш?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Заборави го, вели Оливера Поточка, може некој сон да ти дошол на јаве.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ти дошло под увото и чука на врата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— А зар ти дојде да ми кажеш, велам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)