ти (зам.) - благодари (гл.)

Многу ти благодарам! Да си жив и голем да пораснеш!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Исправен, горд и посветен на службата, облечен во сјајните високосвештенички облеки, со крстот и двете панагли на градите и црната пана-камилавка, го потсетуваше на оние денови кога ист таков, застануваше пред германските команданти им делеше лекции од највисока, сега му се чинеше дури небесна етика.  За митрополитот Хрисостом пак, градоначалникот Лука Карер беше олицетворение на моралот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во своите нови молитви, духовникот се заблагодаруваше за неповторениот божји дар, од името на сите спасени, завршувајќи ги молитвата со зборовите: „Твојот слуга Хрисостом од длабочината на душата Ти благодари што Го почести да го почувствува слаткиот вкус на победата на Доблеста над секоја овоземна припадност”.  Во свеченостите на островот, владиката и градоначалникот учествуваа години потоа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Ти благодарам за јагодите. Убави беа! - рече Елена. - Ќе ти наберам пак. Сакаш веднаш? - Не.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Многу ти благодарам”, рече девојката.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
В сабота ќе дојдам да ми ги сменат крпиве. А тебе, малечко, ти благодарам за прикаската.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А нашиот преведувач му пренесе: - Пљак, човекот ти благодари и вели дека многу си му кажал…
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
АНТИЦА: Ти благодарам на Љубовта која ја искажуваш кон мене.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- Е многу ти благодариме, браче Огнене, му велам јас, и за јадењето и за умните зборови.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
имаше еден безбожник којшто призна дека кога му било најтешко, пак, на небото му се помолил, пак верувал дека нема господ, ама друг и немало до него и устата сама му се отворила да го моли господ, оти тогаш може да ти помогне само тоа што не е до тебе, тоа што не го гледаш, што не го познаваш, што не си го сретнал, господ мора да е и овдека и онаму, вели Илија Јованов, господ мора да е насекаде и затоа не можеме да го видиме и тогаш пак го гледаме офицерот, се враќа: дали сте биле војници, прашува, не, не сме биле, кажуваме, е отсега ќе бидете, вели, смртната казна ви ја заменувам со казна на прва борбена линија, вели, ќе потпишете дека доброволно се јавувате, ќе потпишеме, велиме, како не ќе потпишеме, таму барем може и да преживеете, вели, е ти благодариме, господине, велиме, ти отсега си ни господ, велиме, и одиме му ги бацуваме рацете, колената, чизмите, не бацувајте ме мене, туку потпишете овдека, ни вели, имате штастие, имаме, велиме, и среќа и штастие имаме, сигурно дека е пијан, си мислиме и нѐ одведоа во некоја касарна, ни дадоа алишта и плачките ни ги вратија после пак ни ги зедоа, ама тогаш ни ги вратија, само парите не ги вратија, пари не ви требаат, велат, оти одиме на фронт кон Турција или во Македонија. 122
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Оваа книга со години ја барав. Ти благодарам, мој Камилски!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Му реков: Камбо, ти благодарам многу, ама од мене такво нешто не очекувај!
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Можеби е така, како што меѓу животот и смртта има само едно влакно.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Бескрајно ти благодарам додека ми велиш дека меѓу сонот и реалноста имало само едно влакно.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Сега, конечно, се спуштам во реалноста, и ти благодарам за тоа.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
И таа ќе му напише кусо, со два три збора како тој: „Ги примивме парите. Ти благодарам. Добри сме.“ И ништо повеќе.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ѝ пишуваше: „Ти благодарам што заборави на сѐ и ѝ згази на љубовта наша...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
- Ти благодарам Лисо, на "добрината", но ти ќе ме извадиш не зашто ме жалиш, туку за да ме изедеш.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
ТОМЧЕ: Ти благодарам, брат Арсо!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: Мајко! (Ѝ бацува рака.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- Е, Добре, најдобар човеку на светот, ти благодарам многу, што и да се случи, ако успеам, ќе ти се јавам преку северопирливиот телефон на вештерките од кралството на Вок со едно око.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Ти благодарам за ова, Нероден Петко. Многу, многу ти благодарам.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Ти благодарам за овој прекрасен концерт.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
И, да не должам многу, добри мои, уште неколкупати се повторило тоа: „Ама ако не беше мојата наметка, ќе накиснеше до кожа...“ и „Многу ти благодарам...“ па на човекот што си немал своја наметка најпосле му прекиснало, му прелило што се вели, па се симнал од коњот и сосе алишта се фрлил во реката.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Многу ти благодарам. Навистина ќе накиснев...
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Се подаде, ѝ ја зеде десната рака и ѝ ја целува Ти благодарам што нè прифати, што ни го понуди својот дом, а и својата љубов! Со ништо не ќе можам да ти возвратам!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ти благодарам за тоа. Те прегрнува и те бакнува првиот и последен од гемиџиите, од самооткажаните. Твојот Орце“
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)