тебе (зам.) - и (сврз.)

Тоа е смислата на хоризонтот, затоа тој е еднакво оддалечен од тебе и евентуално поширок.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Гласот дека Толета пушка не го дупи, уште повеќе страв му влеа на сите Турци, a особено на чифлигарите, што секоја вечер се тресеа да не ги нагази негде Толе, та се прибираа уште со видело и се затвараа во кулите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А ако дојдат овдеа кај тебе и побараат леб, ќе те обеса јас лично на ореот во твоата градина, ако чуа оти си и прибрал и си и наранил?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нивната сила се виде. Народот разбра со кого има работа, та тешко ќе биде сега да се повела.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Не чуди се ако се исправи некој ден кај тебе и побара да му го отстапиш местото, — му рече валијата на пашата небарем на шега. Море каква шега!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Улам зашто отиде со рака на усните за ништо да не се слуша улам на твоето латинско име заробено во некое ѕвездено доба на дамнината, улам на овенатите плодови на твоето молчење, улам на далечините градини на Азија и на морето низ кои набркани се спуштаа Адам и Ева, улам на дождот што тропа врз твојот сон улам на тебе и велам симни ја раката од усните во нивната древна усама да преноќам.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
„Господ да те благослови тебе и царството на твојот цар, благочестив управнику“, одговори Филозофот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Колку ни беше убаво во нашиот стар стан со тебе и со сето она што ти го правеше за нас.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Со манастиров гореле и калуѓерите. Божи унер.“ „Гореле, не догореле. Сега се мушкаат околу нас.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Се шумкаат, така е. Кога ќе заспиеш, ќе легнат врз тебе и ќе ти го затнат грчмакот со густа брада.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
МЕТОДИ: Долу, кај аголон ме пресретна шоферот на Иванов. Го испратил да те земе тебе и да те одведе кај него. И тебе и Ивана.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Јас заминав по тебе и ти си таква за да бидам сигурен дека ниеден друг не би се решил да го стори тоа, но сега веќе ти никако не можеш да ме натераш ни да помислам дека постои и назад.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тогаш, ајде, си рече, нека ни бидат простени сите тие работи, и она, што го сакавме притоа: онаа чистина околу тебе сам, онаа белина на неначнатиот снег пред тебе и насекаде наоколу оној пукнат пат во утрините пред тебе. И сите други бегања.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Не дозволувам да го угаснеш она што свети и блеска во тебе и те прави недостижна.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Не можете да си ја претставите, може само да се има - сета е мека и топла, ќе се закопа во тебе и само те топи, растопува и те пие, пие.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Таа... Тие преку тебе и преку овие растенија сакаат да дознаат како може војската во кризно време, кога ќе нема леб, да се прехранува од растенијата што растат сами во природата...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И, раскажува, како нејзината ќерка, со сите квалитети во кој спаѓаат оние од кујната и дворот пред куќа, ги знае девојчето ама не вреди... никој веќе не бере гајле за штиркан чаршав што крцка под тебе и икебана од цвеќе собрано од бавча што сама си ги одгледала.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ептен се сочувани, тукуречи нови,светнати, а за тебе и за стајлингот твој како по нарачка се правени.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Но, кога веќе го откри, избегни го она клекнување, за тебе и тоа би бил преголем напор, - низ смеа му одврати Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Знаеш, - повторно малку зајадливо , - таква би ти прилегала тебе и на твојата мајка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Отидов кај волкот, ме прати кај лисицата; лисицата ѓоа можела да вади коска, и таа ме прати кај тебе и ти си му 'и вадела.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Цело поле е некако пристемнето, омарничаво, и сѐ некои дипли, дипли запурнина се наднесуваат над тебе и те притискаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И поздрав до тебе и до Ангелета, до Капинка, до Здравка, до Роса и до Ѕвездана.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ти паѓа жал за човекот, ама повеќе ти е жал за тебе и го испушташ меѓу буките.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не го сфаќаше прашањето и гледаше во него со прегрдо лице а тој, директен како и секогаш и сигурен дека може да господари над другите кога и да сака, дообјасни: „За тебе и за него, за вашите врски.“ Му се стори дека ќе заплаче и ја сожали.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Никола, мислеше. Твоите две Марии те надживеаја. И мене. Тебе и мене, и нешто наше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Еве, и суетата спласна, па стојам пред тебе и гол сум регрут додека чекам - дали е слободно уште она место на градилиштето за кое ми говореше?
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„И ќе ве пцујам, тебе и сѐ што е твое, ваше. А ти, крџалијо, дојде да ме убиеш.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Можам за тебе да се грижам до смрт. Сакам да се грижам за тебе и никој не смее да ти направи зло.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Кога слушна дедот Петко дека од една лира нагоре што ќе земат ќе ги делат, го зајаде левата рака, и си помисли: „Аха! Ќе ве сошиа јас вечер обата, и тебе и Ила", и влегоа во Младеновата крчма.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се најде кој ука да ми дава како се варди пламенчето на коренот или пак знаеш што значи некој само еднаш да ти бркни во тебе и да те остави со тежина за цел живот а тој да ја цапа дуњата заборавајќи дека некаде го запалил пламенчето на нов живот и ти велам не туку ломоти не ми кажувај како треба да ги довардам знам јас како се вардат оти угол сама го довардив тој што ги оплодил овие семчиња заминувај си од мојот сон остави ме да се соземам утре ќе ми треба многу сила сега си нашол да ме учиш што и како кога пред мене си само сенка!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И тие се во право, затоа што треба да се сликаат слики за луѓе, а не за некакво чудовиште што е внатре во тебе и ги шмука твоите сокови.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Доаѓавме ние децата крај тебе и молчевме.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Твојот Адам без тебе и без Ева лута му остана само крвта за да им пали кандила на боговите може ќе ти пораснат нови раце никојпат не сум се родил заедно да се родиме!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Се дешава, додуша, некад да се разбуди Неандерталецот у тебе и несакајќи да го зафучариш пикавецот у непознат правец.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Јас ќе ти помогнам, ќе одам кај сакаш со тебе и со твоите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А во тоа време се говореше за тебе и за онаа мала болничарка.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Еднаш ти кажав. Се говори за тебе и за онаа црнка од болницата, ти реков.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
- Граше, наше - се насмеа Евто - без тебе и без пиперки не можеме.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
„Знаеш, ништо нема да ми недостасува освен тебе и девојчињава.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Многумина од добрите се женети.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој и жена му живеат веднаш над мене.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Гледај, ми рече, женет човек ми го рече ова, Можам да ги обвиткам прстите околу тебе и никаде да не те допрам.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој имаше зелени очи и пријателски манири и ме праша каде е мојот стан.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јас ја пронајдов својата цел.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кога би можела на еден суптилен начин да одговорам на феноменот на постоењето, тогаш моето постоење без тебе и без нас заедно би било сурово и измачувачко.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Осеќаш дека слободата е некаде блиску до тебе и не знаеш што да направиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Иде некој глас по тебе и само вика, те прозива. Ајде, Небеска, ајде! Каде? Ајде!...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
идат сега полицајците на Јанис Метаксас и ти дежураат пред устата, под ушите, не смееш ни кучето со свои зборови да го повабиш, ни козата да ја искараш, оти не им зборуваш грчки, ти велат, моето куче не знае грчки, им велиш, мојата коза не разбира, полицајците и оддалеку знаат на кој јазик зборуваш, по отворањето на устата знаат и идат право на тебе и во отворената уста ти плукаат и после ти ги кршат забите и ги бришат словенските букви од црквите и од гробовите,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тапанџијата оди пред тебе и по тебе, му шета тапанот по мевот, забркан меѓу удиралката и белото дреново праче што шврка, што штрака.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ти бегаш, а тој иде по тебе и те преколнува да го тепаш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А бонбониерава што ќе ти ја дадам е за тебе и твоите гости. – Објасни Дедо Мраз и на мечката и врачи голема, шарена бонбониера со голема слика на мече.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Ќе Те потсетам госпоѓа Лејбовиц неа ја дефинира како литература која и не се занимава со друго освен со длабините на душата (Старова, 2008: 10).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
На Твојата машка натура навистина $ требаше многу време (неколку години!) сосема да го разбере, а потоа и да го прифати она што Твојата луцидна пријателка постојано го преповторува: Посебните врски што јас ги одржувам со вашите книги ме водат до мисла дека за тоа што ме учат за вас е бескрајно подлабоко и побитно отколку с што би можеле вие да ми раскажете.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Те нема дури ни формално: доколку внимателно ги препрочиташ сите 64 нејзини писма, коишто (впрочем!) го претставуваат најдобриот и најинтересен дел од Твојот епистоларен роман, лесно ќе забележиш дека Елен Лејбовиц Тебе секогаш Ти се обраќа со неутрална формулација Господине, а безмалку во секое обраќање нагласува дека информациите (за Тебе и за Твоите книжевни и други планови) воопшто не ја интересираат.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Пелагија се стаписа на местото, се стаписа од благиот глас на жената и полека, полека, со така да се рече надчовечки напори ја заврте главата и жената влезе во нејзините очи веднаш тука зад вратничката, а со неа и целата градина и куќичката со последното сонце плиснато по белината на ѕидовите, и вратничката се отвора на внатре, насмеаната жена ја влече натаму, ѝ прави пат за да влезат во градината Дојдете, златни, да си поседиме пред мојава врата, со денови, мори златна, да не речам со години, те гледам поминуваш од тука со момичево во рацете и со некоја голема болка во лицето, одамна сакав да те поканам да ми влезиш макар во градината ако не во куќата! и Пелагија нема сили да се спротивстави, таа дозволува мекиот допир на жената да ја води по патчето сѐ до поплочената ширинка пред вратата на куќарката каде што има малечка масичка и неколку столчиња без потпирачки наместени околу масичката и веќе седи на еден од нив, а на другиот до неа малечката Пела, и уште, уловува дека тетката седнува до неа без да престане да зборува Ако си калеша и со црно во срцето, ти си убава, и не знам дали има поубава од тебе, и по лицето ти се познава дека си и добра, твојата појава зрачи добрина! и во исто време претрчува внатре низ отворената врата и мислиш дека оди натаму а таа се враќа со подавалник на кои има чинивчиња со слатко и пресна вода во стаклени чаши Добро ми дојде, златна, во куќава, ајде, касни од слатково, јас самата го имам правено, онде од зад куќи, имам две дуњи, погледни, како сонцето што свети така и тоа свети, како твојата невидлива светлина, златна, како твојата невидлива добрина, златна, а тоа што свети во исто време и боли, мила, твојата невидлива болка, касни, заблажи се, ти ја знам болката, со денови, со недели, со месеци сноваш по уличкиве и бараш брлог оти онаа коруба сега е зграда, ене ја, ги надвишува сите куќи и вие морате да се иставите од таму, е, златна на тетка, не знам зошто, ама моето срце те одбра тебе, така да знаеш, те одбра тебе и оваа топка радост и оваа жолта заштита, вие да ми бидете радост на старост!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ако и понатаму останува отворено твоето срце за мене и за моето црно семе, мојата Пелагичка, ќе си ги соберам пљачките и ќе се преселам кај тебе и од сега па до крај ќе те викам мајко Персо!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Детството и училиштето да ѝ бидат радост како за самата неа така за тебе и за мајката Перса!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
- Јас ќе се извишам над тебе и ќе гледам! - рече првото.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)