Не, поголема стварност од овој кошмар нема, што во бунило те фрла и мир не ти дава, ниту пак сон, за да заборавиш.
„Од дното на душата“
од Александра Велинова
(2012)
Така, ја крпиме уште со зборови. Еден збор те фрла на друг, една мисла раѓа друга.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Какви мириси, какви убавини доаѓаа оттаму?! Те фрлаат во занес!
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)