те (зам.) - именува (гл.)

Приказни смислувам, митови, стории за да те кажам: те именувам, ти се обраќам и те сликам, те олицетворувам, те отелотворувам и, да признаам, сѐ што сум напишал досега до тебе обраќање е: веслање по вода, воздух, етер, земја учење на твојот јазик следење на твојот пат.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Но, од вечерва знај никогаш нема да те именувам по твоето име.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ќе те именувам бидејќи ги именуваме соништата и оној гибелен лет на ветрот тој злочест двојник твој, па биди името на летот негов на сѐ што кратко трае а сепак низ годините што допре и до нас…
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)