те (зам.) - знае (гл.)

Поможи ми, мори мајче! И на вој век и на тој мајка ќе те знам. Земи, земи, одврати му ти вода, јас ќе му пеа љубовна песна, белки ќе го нападиме натемато од него, да се прибере, да си го земиме воа сиромашчето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но длановите твои не венат со грстои риеш по мртвиот мрак по земјата со трендафил на усни Црвенице што раката те знае расцути ми со уште еден цвет од земја мрак и видело што иде Добрлижи ги заспаните што лежат во пазувите нежни лулкај ги поубав ден да иссонуваат За нив тој цвет од виножитни бои во старава и бессонава шума и венење и листеж што ја знаат
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Бидите раат, и ако ви притребам секогаш можите да ме најдите, a јас веќе, Трајко, те знам каде си, ако имам нужда лесно ќе те најда...
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Море Митра, шо барала нашла, јас неа ни муабет не а права, токо, така, ти a напомни за да те обида да не си врзан за неа та да ни побегниш некој ден пак кај неа — одговори Трајко и станаа, очигледно сите задоволни од разговорот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Токо, бидејќи те знам и ме знајш, ајде да се правиме дружина, да се обидиме.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А.Ш. Отсекогаш те замислував таква и коската карлична ти е заоблена ко кокиче на дожд ми мирисаш најсилно- гол дождец-пргава синоличка со трње и намовната кожа; Отсекогаш те знаев таква како ми доаѓаш по преѓата на Ленинова: Сива улица, мокра од железните намирисани капки- пауница со црно прецрно око; Клетва модра, парталава во устата ми капеше, како нечовек да бев; Прости, мајко и жено не видов кога капна капнатата ти става; Црница само остана а да можам земја и ќе бев.
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
За на улица Сталинова не мора да напраиш ништо посебно за сите да те знаат. Доволно беше да купиш џип.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Тука и не мораше да се занимаваш со нешто за да те знаат сите.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Ако си уметник, ќе те знаат едвај 10 000 души, а ако напраиш некоја глупост ќе те знаат и бабине у планина.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
„Те знам јас тебе“ како да велеа. „Јас гледам низ тебе. Знам јас многу добро зошто не отиде да ги видиш затворениците како висат“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Камилски, откако истакна дека севапотt со други имиња постоел и кај другите народи во Европа (carita, opera pia, pieta, beneficio, elemosina), но кај сите најчесто значел чини добро без да те знаат!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко предложи турцизмот севап да се најде во листата на османизмите, но спротивставен на значењето на инаетот, верувајќи дека двата поими на тој начин ќе бидат најдобро разбрани, секој посебно и заедно.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако се родив те знам, го слушнав твојот смев, кога растев во мајчината утроба.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Здружена си со другите, толку пати те знаев инаква и поради тоа те сакав, веќе три или четири пати ја правиш истата работа, што ми вреди ако од време на време ќе ѝ удоволиш на мојата желба ако на крајот испадне вака, треба да те гледам со патеци во очите, низ прстите ти тече сивата вода, ме гледаш без зборови.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Работи кои не смрдат, но и не мирисаат добро банкнота од илјада денари, кога ќе излезе од банкоматот; лубрикант на чија етикета пишува "гарантирано без вкус и мирис"; велосипед цела зима чуван во подрум; небањато дете, ама твое; купачи носени во базен, после три дена; рацете откако си лупел компир; она за полирање пластика во кола; стог сено среде поле; парфем кој си го добил на подарок од некој што не те знае добро; дупче од цигара на волнен џемпер; топол здив од крава; лифт во државна институција; ретко отварана книга, само за референца; автомобил оставен на +40, под сенка; каталози за козметика со опција "изгреби и помирисај" со помешана арома на печатарска боја и млеко за тело; нечии најдобри намери и наивни лаги.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
- Те знам јас тебе добро. И твојата пријателка Лисицата сакаше да ме спаси со истата намера.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Ако навистина е тенџере, мора да е без капак за да може секој да ѕирне внатре, да погледне, да направи анализа, да донесе заклучок, па и да проба малку од твојот живот за да може да го преслика, таму некаде, на кафе со некој кој ниту те знае, ниту те познава.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А и тебе богами те знам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Така, другарке моја мила, што те знам долги години.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
„Види Петар, шо се однесува до мене, јас те знам и ме радува шо сестра ми – иако криела - се среќавала со човек од висок калибар како тебе.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
А можеби... Господ ќе те знае, можеби ти и немаш што да заборавиш.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Кој те пуштил ваму, сама, ми вели, те знаат ли од дома?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме слушаш мори, Бесно, те знаат ли од дома?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Те знам, од инает го нагрдуваш, проклет да си, богохулнику еден.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Да не си забележал дека некој од островјаните почнал да ве избегнува?“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Брзам бидејќи те знам од школски денови, Лука”, му одврати тивко Елеазар, рабинот на едната од двете градски синагоги.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Те знаев сосем друг.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А кога почнуваат да се редат зборовите: „...другите да те знаат…“ сложно ја кревавме мелодијата, ама ги спуштавме чашите... и на лицата си гледавме...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Прости ми Коста. Лутината ме спобудале. Си имам некои несредени сметки со Високиот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Го знаете Кара? - Перо-Кара го знаеме, ама те знаеме и тебе, - се смееше Коче.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Си вообразуваш. Таков си беше от кога те знам.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Ти си кукавица, мајкин сине – велат големите деца. – Те знаеме ние тебе. - Не сум кукавица. Ќе видите.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Да не те знам од малечок, од пеленаче, сега би те карала, а вака - добро те познавам - и тогаш беше палавиште.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Докторката се насмевна: „Ете ти, сега и херој сака да се прави.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Како ќе ти отворам кога не те знам кој си!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Те знам, - одвај исцеди Бошко. - Поган сум, а?
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)