- На таквите секогаш им е лесно, - застенка Барбут- бег. –Тие лежат, а ние влечеме товар и се потиме.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
- Јас токму такви секогаш сум ги замислувала – прифати мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Со себе носам бури и насмевки Последен воз до светлиот yид спротивности кои немаат значење се случува да ја промашиш станицата тоа е дел од неоформеноста Верувам во лажни вистини сладок е крајот кога го нема и дозволувам да бидам шут добро е да имаш сопствена бездна Би создавал нашминкани прасиња а немоќта да ја криеш во џебот но тие се раѓаат такви секогаш е денот посветол од сонцето имаат стаклени очи, памучни уши држи во прегратка две птици и дрвени нозе. едната го носи гласот на стихот Сум градел и поинакви долини другата е само обична птица преплавени со отсечени јазици Два дена го сонувам патот пробиени ушни тапанчиња дел од него е покриен со сомот распукани черепи и истурени мозоци дел се губи во празнината Сето тоа го најдов наоколу своеглаво го напуштам празниот стол Во мојот, Во твојот, Во било чиј град на него останува мојата трага среде парковите без трева и земја мирис на изгубеност во етерот чуден е овој глас. среде згради и улици од бетон и асфалт. okno.mk | Margina #8-9 [1994]
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Кога ќе дојде време, ќе те одврзат двајцава никаквеци, безгласно рече пајакот.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
И кај едните и кај другите што ли се случи и се случуваше во нивните души и мисли, што ли се случи и се случуваше во мислите на тие прекалени борци, па и кај оние малодушните, кои за жал таквите секогаш и секаде ги има?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Умниците, а такви секогаш имало на светов, се запрложувале од жал над човекот што не умеел да го сфати животот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Седум ангели собрани во една лага!
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)