Влезе еднаш во неговата врата, онаков русокос, извишен, сиот еден ластер, влезе сосема бесшумно и со една попуста желба никому да не му падне в очи, бидејќи имаше една таква ѕвезда, крај која не можеше да се помине, а да не се забележи, бидејќи сите се свртуваа по него, нешто ги принудуваше да се свртат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Гледаш? Има иста таква ѕвезда и иста таква птица, ама погледни внимателно и ќе забележиш дека воопшто не се исти.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)