Таа инстинктивна трка до дното, тој импулс да се идентификува со скандалозно срамотното и со гротескното, може да објасни зошто, како што понекогаш се жалат феминистките и како што веќе видовме, кампот особено ужива и систематски ги експлоатира најабјектните, најпретераните, најнедостоинствените верзии на женственоста што може да ги смисли една мизогина култура.201 Во една таква култура, дури и гламурозните жени имаат во себе нешто карикатурално.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Културата не е нешто што е надвор од тековниот живот.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Или глупаво кажано, какви луѓе, таква култура.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Соочени со таква култура заснована врз идентитет, со светот што мислеле дека го сакаат, голем број геј-луѓе брзо и коренито се разочаруваат од неа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)