Таа често плетеше такви чорапи и, веројатно, ги даваше некому да ги продава.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Одамна ја нема баба ми Катарина, а поминати се години и години од настанот што таа често го раскажуваше.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Ех – воздивна мајка ми – да си повозрасна... Таа често имаше обичај да каже така, но откако се врати од таа нејзина Индија, секогаш кога ќе речеше, јас се нервирав.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Сакав да ѝ напишам за мојата намера еден ден да пишувам токму на темата на жртвувањето, во план имав таков роман, тоа беше Балканскиот жртвен јарец, но остануваше едно прашање од романот Татковите книги кое таа често го поставуваше, а јас постојано се обидував да ѝ одговорам, во очекување на вистинска можност...
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Во тоа време таа често се разболуваше ноќе - што, инаку, е невообичаено за неа - па не можевме да смислиме подобра причина.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Имаше една Циганка во нашето село, ја викавме Ема и таа често доаѓаше кај нас и понекогаш ѝ помагаше на баба ми.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Кога, пак, тој ѝ раскажа што била работата, таа плесна со рацете и рече дека треба да оди директно кај началникот на полицискиот реон, дека блоковскиот ќе го измами, ќе му вети а потоа ќе го влечка; дека е најдобро да оди направо кај началникот, дека тој ѝ е дури и познајник, зашто ×ухонката Ана, која порано работела кај неа како готвачка, сега е дадилка кај началникот, дека таа често го гледа и него лично како минува покрај нивната куќа, и дека тој исто така секоја недела е в црква, се моли, а во истовреме ги гледа сите со весел поглед и дека, според тоа, по сѐ се гледа дека е добар човек.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Тој многу сакаше музика и често потпевнуваше за време на претставата.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Како сега се сеќава на мигот кога првпат го виде; живееше во една куќа на главната улица во која таа често наминуваше. Како вчера да беше.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Не ми беше лесно да го разберам Мајкиното учество во балканската историја, посебно односот кон сложеното „албанско прашање”, како и кон границите, тие проклети линии на делбите, таа пајажина пред и околу луѓето, како што таа често, гласно или шептејќи се изразуваше за нив, особено откако ја напуштивме родната земја и станавме засекогаш емигранти на животот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Татко, уште во младоста, кога се запознал со Мајка, ѝ беше дарил големо шише со лимонова колонска вода со која таа често се смируваше при големите потреси во нејзиниот живот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)