Таа уште еднаш брзо го погледна со одбивност.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Таа уште во млади години како матурантка во престижната учителска школа „Мајката Царица” во Тирана, се влеа во првите редови на антифашистичките демонстрации во текот на покорувањето на земјата, газејќи ја сликата на фашистичкиот водач Мусолини.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Затоа пак таа уште побрзо го праша: „Пак е Атиџе?“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ќе ја затворам устата, а таа уште си штрака, си работи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се приближи до Анѓа, ја фати за црните цулувци наквасени со крв и плуканици, и се заѕвери во очите и за последен пат пак преку песна ја праша дали ќе се потурчи, но таа уште повеќе ја исправи главата и писна низ плач дека: каурка се родила, каурка ќе умре; верата не си ја менува, турска кадана не станува...
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Со црвени кордели на русите плетенки, со кусо ѕвонесто здолниште во сите бои на едно ромско клопче, таа уште и дрнкаше на гитара со голи коленца едно врз друго, па немаше друштво што можеше без неа и немаше веселба без таа да е прва, макар што во учењето не се истакнуваше толку и добиваше преодни оценки благодарение на својот умилен изглед.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
- Ох , - реков сочувствувајќи, - ох, добро вујне, - сакав уште некој збор да речам, но таа уште посилно заплака и јас конечно морав, морав да појдам.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Но таа уште не беше напишана. Требаше некој да ја напише.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Зедов две прашалки, ја зедов и сестра ми за рака, таа уште не можеше да оди како што треба и одвај ја однесов.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Беше уште поопасно, а таа уште похрабра, со повојчето во прегратка.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)