Надвор поштарот одеше од едниот до другиот влез и прашуваше за некоја си Чана, а таа токму тогаш влегуваше во црната уста на влезот и грабнувајќи му го од раце одвај пропелтечи дека таа е Чана и дека ова писмо го чека со денови.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Понатаму разговорот се оддалечи од Димостена, мајката Роса имаше големи новости, таа токму затоа денеска е кај нив, нема поблизок од Пелагија, ја смета за шеста ќерка, толку многу ѝ се има напикано во срцето и ете таа и Деспина сакаат во овој убав неделен ден што го скрши жешкото лето со нив да ја споделат најголемата радост!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)