таа (зам.) - тога (прил.)

Ќе блеснеше во црвенило нејзиниот чардак таа тогај ќе наполенше вода од бунарот во дворот ќе застанеше над секоја саксија на чардакот, ќе ги налееше цвеќињата, ќе прошепотеше нешто со нив, а потоа ќе запалеше и свеќа и ќе ја запееше: на многаја лета.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)