таа (зам.) - тивко (прил.)

Усните ѝ затреперија и сал за краток миг се стопија и откако низ нос испушти долга, мачна и таговита издишка, таа тивко, одвај чујно, небаре се плашеше да не ја повреди тишината и молкот и никого да не растревожи, шепнешкум изусти:
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Воопшто не забележаа дека некој ги гледа, а таа тивко, без збор, скоро без здив, се врати во својата соба.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
- Крстовица - рече таа тивко и продолжи пред себе без да го прифати разговорот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не поминаа два-три дена Во дворецот влезе една жена Во рацете држеше едно мече За малиот ПРИНЦ ќе биде таа тивко рече.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Таа тивко, а на мајка ѝ срцето ѝ крвавеше.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)