Мечката е, сигурно е мечката! Таа така оди! - си мисли Сашо.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Како што зимоска срната се засолни овде во манастирон од глад или потера од волк или нешто друго, таа така и сега е дојдена од мака.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Таа така си кроеше: тројца браќа се: Стојо, Илко и Трајко; три куќи; три таками за куќите. Море — волови; море — овци; море — товарни добици, пашита, море — нивје за тројцата браќа, три пералника, три месариика, три ѓума, три тави, шест тепсии.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Таа така добро си играше со сѐ што ќе ѝ текнеше, не почитувајќи никакви правила и не повторувајќи се.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Таа така го поврзуваше кругот на денот и ноќта.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Место да се врати, Драге ѝ пишал на Верка, со која се сакале пред да замине од Маказар, да оди во куќата кај мајка му и кај сестра му и да биде снаа. Таа така направила.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Нешто негодува во Соколета дека е таа така слободна.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)