таа (зам.) - сега (прил.)

7 Скопска апелација (преку судскиот совет во состав Ј. Јовановски – претседател, Д. Сапунџиева и А. Ш. Асани – членови), во февруари 2011, носи второстепена пресуда со која жалбата на туженото МВР кое го изгуби спорот се одбива како неоснована и се потврдува првостепената пресуда на Кумановскиот суд.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А, пак, жалбата на тужениот делумно се усвои – со што, при преиначувањето на диспозитивот т.е. изреката на пресудата, дојде до мала корекција на сумата на име трошоци – имено, таа беше зголемена, па наместо првично досудените 280 ЕУР, таа сега изнесуваше 450 ЕУР, а не како што бараше адвокатот 725 ЕУР.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но новите управници во Бугарија ни велат: тоа е Русија крива; Русија се плаши од една голема Бугарија и затоа: таа го кладе Фирмилијана, таа сега не сака да ѝ даде на Македонија автономија, таа не нѐ остави нас да се подготвиме и да војуваме со Турција.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Не мислеше на тоа. Таа сега на ништо не мислеше.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Не, таа сега си има друга поважна работа!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во собата е топло. Мајка им добро ја запалила печката пред да излезе и таа сега гори со боботење.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
А таа сега од една крајност премина во друга: им се насмевнува и кога треба и кога не треба, им потфрлува благ збор и кога треба и кога не треба, не им оди повеќе по петиците и не ги следи како порано, не плуска со камшикот низ просториите, не испушта грлени гласови како порано, ами постојано пушта музика од грамофонот внесувајќи весела атмосфера во Пансионот; ги повикува одвреме-навреме во канцеларијата да ги почести со пијалак, та кога ќе потпивне малку повеќе, лицето го расцутува од смеење и веселост и потпевнува со глас како славејче.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
„Едо, јас не сум создадена за мажење“, му рече Елефтерија, гледајќи го право в очи како во очекување, како да мислеше дека она што таа сега го рече може да го има своето целосно значење само откако ќе чуе што ќе рече Едо. „Ни јас за женење. Драга моја!“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Таа сега одеше постојано подобѕрната, сѐ дури тој не се свести да ја наполни пушката.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во неа таа сега го гледа своето разбранувано море.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)