Повеќе би сакал да им овозможам на точните етнички и расни контури на геј-културата што се разгледува да се менуваат како што во текот на анализата ќе се менуваат одредени референтни точки.
Со оглед на тоа што таа анализа ја смета геј-културата за определена од низа генерички практики, таа нужно бара систематски и кохерентен приказ на посебноста на таа култура не според социологијата или антропологијата, туку според најтрадиционалниот метод за опишување на жанровите – односно поетиката.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Исто како што геј-женственоста честопати се состои од културни практики (обожавање диви или реставрација на архитектурата) кои се општествено обележани како женствени, но кои немаат врска со женственоста што ја отелотворуваат самите жени, така и уживањето на машката геј-култура во гротескните верзии на женственоста не подразбира презир и непријателство кон вистинските жени.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Зашто во геј-женственоста, иако таа нужно упатува на жени, не се работи нужно за жените, како што и видовме.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, стратегиското, иронично презапоседнување на некаква девалоризирана женственост ниту подразбира ниту предизвикува натамошна навреда на жените.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Иронијата, според нив, не може да го оправда гревот на умножувањето на првобитната општествена навреда.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Проблемот е во тоа што законите на духот во идеолошка ситуација бараат материјален, механички поединец, при што најчесто се губи смислата за тоа што е човек.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Така, иако идеологијата (во процесот на легитимирање) се повикува на човекот, во процесот на нејзиното остварување таа нужно го запоставува.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)