Секога Мара така чинела и од жалба за мајка си, нигде не излегвела од дома, а сѐ крај огнишче си седела, како во пепелта да била и таја запретана, та затоа машчеата ја прекарвела „Мара пепелешка“.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
А Мара, колку шчо ја канеле да јадит и таја и је велела: „Ела Маро, да ручаме, да вечераме“, таја никога не јадела, зашчо знаела оту месото било не од вистинска крава, а од мајка је.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)