таа (зам.) - неочекувано (прил.)

Беше по ужина време кога таа неочекувано подвикна: - Србине! - Повели, мајче! - рече Србин.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Токму така: во тој миг, додека траеше доскокот, таа неочекувано ме прегрна околу вратот и одеднаш, дури, ни се допреа образите; веќе следниот миг таа ја сврте главата кон мене и погледите ни се судрија; се гледавме, нејзиното лице беше на една педа од моето; ѝ ги гледав носниците како ѝ се шират забрзано, како кај уморно коњче: и го чувствував здивот; таа гледаше во мене како да е понижена, како повторно да сака да каже: „Доби шанса, нели?“, како да е поразена, како од бес и самата да прави една безвредна блискост (тоа гушнување со рацете околу мојот врат), како да сака да каже дека блискоста ја дава таа, а не јас; дишеше забрзано, со јазикот ја квасеше долната, сува усна и одеднаш ми рече: „Слегов, можеш да ме пуштиш“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Наместо нешто во врска со името, таа неочекувано го праша: „Те чека ли во Скопје нешто неодложно?“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)