А освен пакетите полни со храна, таа многу често носеше и ќеси полни со облеки и чевли, на кои беа напишани имиња на познати бутици од Champs Elysee.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Таа многу се интересираше за тие нешта кога беше во Индија и изрази голема желба да го запознае татко ми, кој живее во Кашмир, за да чуе од него како тој размислува на таа тема.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Иако знам дека од пред половина година мојата Миру, моето мало Огледалце е можеби птица, можеби цвет, а можеби дури и ѕвезда, многу сум тажен што не е со мене и многу ми недостига.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Пресното месо на растргнато јарче, од кое таа не можеше ни да лизне, иако ѝ стоеше на дофат, мирисаше толку густо и раздразнувачки, што таа многу посилно ја сеќаваше таа миризба што опијанува, отколку болките од своите лути рани.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Таа многу сакаше да разговара со него, да го убеди за својата невиност, да го убеди во тоа, за да му олесни да најде мир.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)