таа (зам.) - еднаш (прил.)

Такво какво што е, да го прими таа еднаш како свое, да се соживее со него, како со даденост неразделна и дел од сето она што го осмислува животот, бездруго и пред неа ќе се раскриеше онаа неизмерна убавина на многувиденото, напнатото и страсно завојување на никогаш доволно неискористеното и никогаш несвршеното секојдневие! Барем тоа...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Се палашам од зад грб да ги чујам зборовите "Е, таа еднаш беше моја.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа еднаш му даде сѐ, но тој мислеше дека тоа не му е доволно. Тогаш тој сакаше повеќе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Да ја столчи, да види таа еднаш кој ја држи уздата?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Да е таа еднаш ќе тропне и после ќе викне од под пенџерињава. (Глас од под прозорците).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Мајка, со каталогот на Ла Ринашенте, ни покажуваше дека таму, далеку, зад морето, постои еден друг свет, друг живот, којшто таа еднаш во животот го видела, го до­живеала.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таму беше отидена да изучува модерен балет, тап, и балет.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Нејзиното бебе е завиткано во шал, истиот шал што таа еднаш го имаше постелено врз каучот во дневната соба на нејзиниот стан во Сан Франциско.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Татко ѝ сакаше таа да се запише во медицинско училиште.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)