таа (зам.) - веќе (прил.)

Странките се господари на спорот [и тие можат да се договараат за спорните работи или, пак, да ги повлекуваат своите барања] (Paul. – Sent. 1,1,5) Работничката Мимоза Вујошевиќ од Скопје (сега 57-годишна) беше во редовен работен однос во Градската синдикална организација Регионален совет – Скопје, а од 1998 година таа се води како вработена во Сојузот на синдикатите на Македонија – бидејќи ССМ, кадешто има околу 70-на вработени, по трансформацијата е правен следбеник на поранешната ГСО – која, пак, се смета за негов конститутивен организациски дел.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во меѓувреме, покрај тоа што на фирмата почна слабо да ѝ оди пласманот на својот асортиман и да назадува зад конкуренцијата на пазарот, настануваат и одредени внатрешни превирања и поделби на вработените на неколку табора.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Оваа прилично голема фабри- ка, со преку 250 вработени, а Ангелеска работеше во Секторот за лабораториска анализа, како хемичар во процесот на испитување на млечното производство.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Иако во рамки на претпријатието МК „Стоби“, барем на хартија, имаше основано и регистрирано синдикат, неговото неактивно раководство замижуваше пред ваквите неправди и беше сосем безгласен во заштита на правата на тамошните работници.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, бидејќи претходно таа веќе беше паднала во немилост на нејзиниот директор – и покрај тоа што на дел од останатите работнички кои беа напуштени по истиот правен основ, им беа исплатени испратнините кои законски им следуваат – тоа, од неразбирливи причини, не беше сторено и во случајот на Триманова!?7 По ова, таа прави обид настанатиот спор спогодбено да се разреши – на трипати, во придружба и на нејзиниот сопруг, се обраќа до сопственикот којшто истовремено е и менаџер на акционерското друштво.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Вујошевиќ има склучено договор за вработување на неопределено време и, пред да настане конкретниот спор, таа веќе имаше остварено работен стаж од 17 години во истата организација.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Пред настанувањето на спорот таа веќе имаше остварено работен стаж од 27 години во истата фирма.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Татко ми сакаше да ја задржи, но таа веќе беше пред порта.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И онака, вели, не му е јасно зошто Симон му ги оставил на чување, што ќе му се, кога таа веќе му ги вратила, откога сфатила дека на него не може да се надева, дека тој абер нема да се разведе.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не е дека не и се израдувал на Татјана, ама таа веќе била второто девојче.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Мајка ми не сакаше повеќе и од себе, ама потајно, одвреме-навреме, посакуваше барем едната од нас да и беше син.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Нивниот минимализам ја пре­ди­звикува реакцијата на публиката.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Улога на камерата Улогата на камерата во Ворхоловите филмови е радикално променета во однос на нејзината конвенционална употреба: таа веќе не се сфаќа како неопходно објективна направа што ги бележи субјективните замисли на творецот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Повеќе од еднаш сум ја видела нашата мачка како, подвлекувајќи ја шепата под оклопот, ја фрла бубачката во воздух, па потоа клекнува додека инсектот паѓа, симулирајќи скокови - но тогаш беше ден; инсектот е мртов и таа веќе не е заинтересирана; веднаш ќе се оддалечи. Таа слика го замени скокањето.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
На тој начин се изопачила и културалната функција на библиотеката: таа веќе не им служела на луѓето во нивните настојувања да ја заштитат стекнатата информација од ентропијата; сега луѓето морале да í служат на библиотеката за таа да ги заштити од ентропијата - од смртта.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Имено, таа веќе тогаш, во зачетокот на нивното интелектуално созревање, за нив не претставува никаков релевантен фактор.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Пред два месеца, Лила требаше да му се придружи тука и да му ја скрати многумесечната осаменост, но таа веќе по третпат му најавува дека сѐ уште не ги решила прашањата со одржувањето на нивниот комфорен апартман, па уште извесно време ќе остане во Софија.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Наслушува да не се разбуди бабата, но таа веќе длабоко грчи.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Корилче одвај чека да оздрави таа веќе еднаш, да си играат пак заедно, зашто тој ја сака многу повеќе од другата сестра, Верка, што често дури ја кубе за коса.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Иако Хундертвасер, користејќи ја таа злосреќна синтагма, имаше во мислите нешто сосема друго за разлика од она што го мислеа националсоцијалистите, кои од доаѓањето на власт ја прогонуваа модерната уметност и конечно ја сатанизираа на изложбата „Изопачена уметност“ 1937 г. во Минхен, сепак таа веќе сама по себе предизвика непожелни асоцијации.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
“Тајната” веќе нема природно тело, со “природни” атрибути таа веќе не може да се одреди на задоволителен начин.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Свртете ја славината уште малку и таа веќе никогаш нема да се врати во стабилен ритам; таа станува хаотична.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Пак ја движи раката напред, назад, но таа веќе не се допира до ништо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Никој ништо не му одговори, во кујната остана истиот молк, но во својата соба Ване се почувствува послободно, иако таа веќе беше издадена на друг, некој незнајник а сепак врсник.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Секогаш беше таков пред новата слика, иако таа веќе му беше во главата, некаде во главата - го одмеруваше распнатото платно, се мислеше и се премислуваше, се двоумеше пред првиот потег, зашто знаеше дека од него зависи колку сликата ќе заличи понатаму на неговата замисла, а колку ќе се оддалечи од неа, одведувајќи го во предели каде што можеби ќе се родат нови слики, други слики.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Таа веќе не се храни од боските на пролетта Поезијата го надрасна детското доба
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
„Ќе одиш, ќе ја прободеш неправдата Ако таа веќе не те убила“.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
- Па таа веќе сум ти ја кажал, - ќе се опира дедо Спасе. - А друга ваква не знам.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И потем сосема кротко пристапи кон разбојот, јас ја фатив за половината, ја поткренав и таа веќе следниот момент се фати за вратилото.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Прашав, полуцинично (тој „полуцинизам“ веќе беше знак дека не ми е сеедно што почнувам да ја губам Луција, оти таа веќе имаше другари и таму, а не само во училиштето, каде што бев јас!), дали Партијата има намера да организира и кружок по џез и пушење марихуана.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Освен тоа, веќе го бев видел папокот на Ина (таа веќе и се преслекуваше пред мене, но јас таа блискост на луѓето во циркусот не можев тогаш да ја разберам, оти тоа Ина го правеше и пред други луѓе од нивниот свет); тој папок, за жал, немаше ништо заедничко со папокот на Луција; беше некако поплиток, без сила, зарамнет на цврстиот стомак; беше тоа, како да смениш чаша на половина пиење на еден ист пијалак; како да пиеш вино со чаша за ракија.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
(9) Направен е во потполност од сперма која несомнено му припаѓала на самиот Дишан; една трогателна и брилијантна порака за жената која ја сакал, но знаел дека не може да се ожени со неа (таа веќе била мажена и била мајка на три деца).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Исто како што може да се покаже дека темите на недостижноста и сексуалната фрустрација биле пресудни за концепцијата и создавањето на “Етан доне..” -елементи за кои знаеме дека се одраз на приватниот живот на уметникот - не е ли исто така можно сознанието дека постоењето на ова дете извршило влијание врз почетните идеи за темата и изгледот на “Големото стакло”, кое покрај другото е започнато во 1912 година, една година по раѓањето на ова девојче?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Репродукции на нејзини скулптури биле објавувани во повеќе надреалистички публикации и учествувала на поголемите надреалистички изложби.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дури кога Марија Мартинс го изнајмила својот примерок на “куферчето” за изложбата на Дишановата “Фонтана”, одржана четири години пред тоа во Менил Колекцијата во Хјустон, потврден е хемискиот состав на “Своеглавиот пејсаж” (дотогаш беше само претпоставуван од страна на Еке Бонк, германски уметник и професор кој бил запознат со делото и во тоа време пишувал книга за него.) okno.mk | Margina #4-5 [1994] 111
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во свеста на Дишан раѓањето на детето можби се идентифицира со Жана Саре како невеста, иако во тоа време таа веќе била мажена за друг човек (за агент на една осигурителна компанија кој го одгледал девојчето како свое).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дури и во 1960 Бретон ќе ги вклучува нејзините дела во надреалистичките изложби, иако во тоа време таа веќе подолго живее во Бразил.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Почекав малку но таа веќе не излезе.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Весникот од кампусот на Универзитетот на Мичиген, Мичиген дејли, сѐ уште се немаше закачено за приказнава, но, благодарение на интернетот, таа веќе беше вест во Австралија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ластовицата што ја ослободи твојата вера не стоеше простум, таа веќе ги насади своите јајца: така се зголеми твојата верба во започнатите работи – раскажуваше старецот додека се движеа еден кон друг.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Прилично замелушен, ѝ дозволи да ми го слече палтото, а таа веќе вади црн креон од чантата: - Вака ќе изгледаш позагадочно – ми ги продолжува веѓите, избелува образите, ми ја чешла косата зад уши: - До-бро! Сега, создавај атмосфера.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Што се однесува до малечката артистка, таа веќе првата вечер ми стана љубовничка, и можам да ти кажам, навистина беше жешко парче.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Потоа како да почнал да се помирува со тоа и и велел дека не сака со сила да ја тера да мора да живее со него, ако таа веќе не го сака.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Јас не појдов по неа. Се подвратив до домот на Рајнер, но не тропнав на неговата врата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сакав да ѝ кажам дека има нешта кои, откако ќе ни се случат, не можеме да ги заборавиме луѓето кои биле поврзани со тие случувања, но таа веќе се имаше свртено и беше тргнала по својот пат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Колку беше жива таа веќе далечна слика, со сета заднина на мирисите и на звуците на летото и со топлите, по малку влажни, свежи усни на девојката, кои неподготвено, а сепак совршено ги пречекаа неговите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И уште му рече дека еден ден сигурно ќе сфати, како што таа веќе сфатила, дека вистинската љубов, како вистинската вера, може само да те ослободи, а не да те зароби.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Седеа на шанкот, таа веќе беше пијана.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Нема кој да ја гледа куќата, а и таа веќе порасна, стана девојка, ѝ требаше дома да има жена за да ѝ помогне и самата таа да стане жена.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Оние двајца уште стоеле во исчекување. Таа веќе чекорела кон конакот со три одаи и со покриен чардак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се насмевнала со ноздри итречки и повеќе за себе, кришум. Сенките под нејзините очи се распливнале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мене ме искушува, а таа веќе пуштила мрежа и го капарисала за себе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ѝ беше драго што мајка ѝ е среќна, што таа веќе не е трудна и не мора да ги убедува комшиките дека, ете, таму, во градот, сѐ е поинаку, па дури и бременоста трае многу пократко, само три месеци!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Денес таа веќе не е „избеглица“, го напушти и сега е „напуштеница“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Секој носи по нешто - некој чаши, некој шишиња, а таа веќе го прима првиот гол. ’Еден-нула, бабо!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Зашто тој и Руса, таа веќе престана да носи цветно венче на главата и во рацете кошница со шарени предена, по цел ден, Јован секогаш напред и пред себе со утот, на кој постојано свиреше, акаа низ полето и низ гората.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А тоа станало вака, кажуваа Ристе Јанчески Газилајна и Тодор Велјаноски: кога си отишле од кај нив, од кај Јанчевци, главите на сојовите кои биле на закопот на стрика Анѓела нивни, тие, Јанчевци, за д не горат оган во сите одаи, се прибрале во гостинската, таа веќе била затоплена, а во сите други одаи, според верувањето дека душата на покојникот и по смртта, до четириесеттиот ден, шета низ куќата, оставиле да горат вивки и свеќи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ана беше непредвидлива, седеше токму на седиштето крај прозорецот, таа веќе се наоѓаше таму кога јас влегов на станицата Етјен Марсел па кога некој Црнец ослободи едно седиште напред за кое како никој да не беше заинтересиран, па кога јас успеав да се провлечам со некој неодреден изговор меѓу колената на двајца патници што седеа на седиштата покрај ходникот, останав покрај Ана и, речиси едновремено, бидејќи влегов во метрото токму уште еднаш да ја одиграм играта, го побарав профилот на Маргарита во одблесокот на прозорското стакло, и помислив дека е убава, дека ми се допаѓа нејзината црна коса со како птичје крило што накосо ѝ паѓаше преку челото.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Но кога дојдоа кај камбанаријата, таа веќе се стишуваше, а на нејзиното јаже обесен за вратот висеше Толе.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Раката на Томаица се тргна од раката на Петар. Тој се сврте, ја погледна, а таа веќе ја имаше отворено чантичката, и бараше нешто во неа.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
И сѐ најнапред треба да се свари во ретортите на сопственото мислење, во форма што на овој степен од развојот нашето јавно мнение сѐ уште не може ја инкорпорира во градбата на својот цивилизациски модел; но кога работата ќе зоврие во вас, таа веќе е тука.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во нивната хистерија таа веќе е загубена.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во тоа е разликата спрема Париз, Лондон, Рим, па и Виена, каде што устата е полна со традиција, дури и ако таа веќе станала испразна.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Таа веќе беше свртела да се враќа, но сепак се поврати, иако тегобно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За несреќа, не можеше да се сети дали таа веќе седеше на онаа маса кога пристигна тој, или пак дошла подоцна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Конструирањето на авионите датираше од време долго пред нејзиното раѓање, но пренасочувањето на војната се случи пред само четири години, значи кога таа веќе била возрасна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога ќе затропаше некој врз клепалото на порта, таа веќе не брзаше низ авлијата за да ги тргне канџата и резето, - тоа сега го правеше робот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Откако отидоа да живеат кај неговите, таа веќе беше во напредната бременост.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Марија, со повисок тон, но и со некој израз на вина, се обидуваше да му докаже на Хелвиг дека треба да ѝ го врати детето, штом таа веќе не е во болница.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Таа веќе одамна носи добар дел од товарот на мајка си.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Танаскоица, активирана како работничка, не само што ѝ беше убаво што работи, туку заради она еднаш што му го рече на Танаско дека Ќе дое ред, ки са виде! постојано сакаше да биде покрај Пелагија, ѝ се залепи како сенка, ако Пелагија вртеше на едната машина, таа вртеше на другата, ако Пелагија креваше вреќа, таа се појавуваше од другата страна на вреќата, ако Пелагија скокнеше во запрегата, таа веќе е до неа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Сакаше и други работи да му кажува на дедо Костадин за себе и за Димостена, а и за тоа дека не знае што да прави откако ќе го положат во црната земја, да ѝ јавува ли на баба Петра дека овој пат нема да дојде при неа тој како што правел секогаш кога скитнувал по светот или таа веќе знае што се има случено тука?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Таа веќе правеше распределба на нејзината волна, која требаше на Ѓурѓовден да се настрижи од пет шест стотини глави овци и нарочно ќе ја посети Доста, да може да разбере колку ќе треба да задржи од волната.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во другите времиња, кога Татко носеше дома книги за јагулите, па за јанича­рите, па за Првата светска војна, таа веќе имаше поинакво мислење за Татковите илузии.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И потоа, конечно, ни се загуби од видот. Таа веќе беше во враќањето...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Таа веќе кажала“, рече. „Таа го знаеше мојот мрак.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Кажи, тоа го мислиш?“ „Тоа. Зашто таа веќе никогаш нема да забремени.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Кога дојде времето да се замине во ресторан, меѓутоа, таа веќе не можеше да издржи, и покрај тоа што Френк беше доволно внимателен во шест и пол да ја повика галеријата и да каже да не се грижи; немал болки и сѐ е во ред, но сепак решил да одседи додека е густо - „додека е ретко”, се исправи - и да пушти брзалицата да мине, извини на изразот и не забо­ равај: тирамис.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Промената не ја гледаме но таа веќе се случува голема прво во нас потоа насекаде се случува таа неизбежна како судбина под премалениот трем на попладнето.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Но уште таа вачер, кога се вратив во собата со балкон таа веќе не беше празна: во неа, замислете си, ме чекаше насмеаната Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А тоа е од големо значење и за мене и за неа: таа веќе е уверена дека има наѕирнато во моите слабости а јас сум веќе сигурен дека ми годи нејзината улога на воспитувач.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
На моите долги прошетки покрај рафтовите, продолжи тој, во средбите со книгите, (имајте предвид: на овие катови се пренесени речиси сите знаења што им пречеле на некогашните поробувачи поради идеите застапени во нив) се среќавав и со таа веќе спомната вечност на вистините.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Јас не бев почнал со ниту една од моите дневни обврски а таа веќе се однесуваше како да си оди денот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Раката, таа веќе не ми припаѓа мене. Утринава се престори во нешто друго. Докторе, сакам да ми ја повратите!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тоа траеше околу еден час и кога заврши прилегаше на сосема обична рака. Но не беше обична. Таа веќе не беше дел од него.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Се работи за грешка (за мене сѐ уште непојмлива), од страна на издавачот „Независна музичка работилница - Трот рекордс“ кој успеа, наместо композицијата што посебно ја изработив за оваа цел, да стави концертна матрица за истата песна иако таа веќе беше уредно префрлена на посебен ДАТ (од страна на издавачот) и беше повеќе пати емитувана на 103. Margina #21 [1995] | okno.mk 83
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Проблемот станува дотолку побизарен, што конфликтот има шанси да прерасне во судски спор, се разбира доколку не се најде некаков компромисен договор.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Следниот петок: - Ало? Ангелина овде. Излезе „Таа“. Еве баш сега го гледам твојот прилог.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Во четврток, точно пет минути пред пладне, го носам текстот во редакцијата, но Таа веќе е замината. Не на Халкидики, туку во Париз.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Дали поради желбата да го прикрие срамот од бојадисаните раце; или поради големите плодови; или затоа зашто тебе те виде а и ти засмејан гледаше во неа; или во прашање беше нешто сосема трето; знаеш, тогаш таа веќе беше во оние години кога и не си сосема сигурен дали детето ти се смее од нејзиното лице или пак девојката.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И не му го раскажала само тоа, дека таа ноќ била со друг маж, туку отворено му рекла дека таа веќе нема намера да пере и да пегла туѓи валканици и дека ќе ѝ се придружи во работата на Росана.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Таа веќе слезе на перонот, кога тој ја запраша, подавајќи ја главата низ прозорецот: - Извинете, продавницата...далеку ли е оттука? – Не е.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Оваа енклава исто така е местото на кое практиката на научниот јазик однатре и сѐ подлабоко и подлабоко го оспорува идеалот на фонетското писмо и сета негова имплицитна метафизика (метафизиката), т.е. особено философската идеја на episteme; како и онаа на istoria која е длабоко зависна од неа, и покрај раздружувањето или спротиставувањето кое ги упати една на друга во една фаза од нивниот заеднички развиток.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Веќе алудиравме на теориската математика: нејзиното писмо, било да се сфаќа како сетилна графија (а таа веќе претпоставува еден идентитет, значи, еден идеалитет на нејзината форма, што во принцип го прави апсурден широко прифатениот поим на “сетилен означител”), било да се сфаќа како идеална синтеза на означени или трага оперативна на едно друго ниво, било, уште подлабоко, да се сфати како како премин од едните кон другите, никогаш не било апсолутно врзана за една фонетска продукција.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Да земеме само неколку ориентациони точки како вовед за нашата ограничена цел.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Додека Н да успее да се симне долу, таа веќе беше одвлечкана од скитници- препродавачи на старо железо.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Ние дури чекавме да рацутат овошките - таа веќе ги береше плодовите од нив, полни чинии поставаше пред нас.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
И кога ќе помислев дека еден ден сигурно ќе ја видам, ќе разберам која е, која е нејзината професија, таа веќе во следното писмо се оддалечуваше од мене и јас го започнував нејзиното ново освојување со моето наредно писмо.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Сексуалноста, пак, во извесна смисла, е надмината како начин на изразување - иако на сите страни се мавта со неа, таа веќе нема кога да се материјализира во човечки и љубовни односи, туку се распрскува во промискуитетот на изделени моменти, во мноштво на краткотрајни контакти.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Таа беше единствената на која сакаше да ѝ се пофали и, што е најважно, тој таа фалба ѝ ја должеше единствено најзе, без оглед на тоа што таа веќе му ја пееше и му ја имаше испеано она народната Свршија ли ергените, Како за тебе момите...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кога ѝ обрна внимание, таа веќе насмеано го гледаше и штом тој ја забележа, таа го тргна погледот од него и отиде натаму кон касата каде што беше клапнат дебелиот човек, сигурно стопанот како што подоцна дозна Едо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Таа веќе има бележано маж, се работи за денови или недели кога ќе го истопори пред Митра!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Таа веќе и не размислува што ќе биде со толкавата сила што напиња во малечкиот Доне!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Чиниш само малку ја поттурнува кога не му е ќеф, а таа веќе лета на земја.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
— Таа веќе знае. 32.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но пред крајот на денот таа веќе сосем беше изнемоштена.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Но, таа веќе го научила дека е таков и не му се лути.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Или ја крие лутината, не знам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)