Но, не сѐ што не се квалификува како вистински мажествено, според крутите општествени критериуми чија цел е да ја чуваат чистотата на таа ретка и скапоцена суштина, мора да биде женствено.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Општествените практики што не се кодирани како конвенционално машки – како што е уредувањето цвеќиња или танцувањето – бргу и необмислено се кодираат од нашите општества и од нас како женствени (иако деталите може да варираат од едно до друго општество: на пример, пекарството се кодира како женствено во САД, а како мажествено во Франција).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Родовата разделеност според која повеќето од нас живеат е радикално поларизирана и склона е да ја го наметнува дихотомниот образец на машкиот и женскиот како „спротивни“ полови.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тие сакаа прво да го завршам факултетот кој што го имав започнато и мислеа дека не треба сега да ја пропуштам таа ретка прилика која што ми беше дадена, за што сепак беа во право.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Екстатичното обожавање на дивите од светот на операта или од светот на популарната музика можеби не е баш најбуч-работа, но тоа не значи дека е женствено – во смисла на тоа дека жените како група голтаат изведби на Марија Калас или на Џуди Гарланд во иста мера во која ги голта Руфус Вејнрајт или дека се јатат на опери како што се јатат околу тезгите со шминка или дека собираат спотови од Шер или од Мадона од страв да не ги сметаат за неженствени.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Литературата ја има таа ретка особина да трае.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)