Освен таа доминантна “театарска” сценографија (извонредно богата, со треперливи сенки по yидовите и суптилните менувања на светлината - ден, ноќ, божја светлина?!) Гринавеј ужасно многу црпи и од сликарството, посебно она од 17 век, и тоа како од она црковно, религиозно сликарство, така и од - низ многубројните филмски портрети и мртви природи - световното сликарство.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)