По толкуте прочуени води, долови, вирови, извори, бунари и чешми, човек, да си рече дека просторот што го оградуваа Потковицата плива во вода и дека е таа вистински Елдорадо на барски птици.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Па нели во таа вистинска заклетва и самиот се увери додека гледаше во нејзините зелени очи.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Но дали беше таа вистинската или беше плод на моите илузии, задржани во наметнатиот идеал XII Во дипломатијата пресудната улога на амбасадорот е да ја осмисли, напише и пренесе пораката, низ телеграмата.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Што се однесува до водата, во прв ред онаа, за пиење и за потребите на домаќинствата, во Потковицата нависитна секогаш, и во најсушно лето, достатно ја има, но не и толку многу за да смее некој да ја растура, или да ја погани.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Или сум јас таа вистинската, таа од утре, задутре со сите прифатливи и неприфатливи маани кои сега не можеш да ги видиш од мракот што на очите ти паднал како завеса... и сè ти е совршено.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)