Од една страна, тој период наивно се глорифицира и митологизира, додека од друга страна со бирократска педантерија се набројуваат злоупотребите, компромисите и неуспесите од тоа време со цел да нѐ потсетат дека таа величествена заблуда не смее да се повтори.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
За миг се губешше помеѓу бледото лице на небото, еднаш наѕирајќи со секавични црвенила, што како остри безаглени линии се протегаа на хоризонтот, друг пат со мазножолтеникав поматен превез гордо се поигруваа црвенилата, најавувајќи го доаѓањето на сонцето – таа величествена жешка топка полна со живот.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Царот Јуан не се ни помрдна. Го гледаше Големиот Ѕид како исчезнува во оддалечените, замаглени ридови; таа величествена змија од камен што се извива долж целата земја, тој моќен ѕид што од дамнешни времиња ги штити од непријателските орди и им го осигурува мирот за неброени години.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Друг пример: неоткажување од идејата за меѓународно право, од нејзиниот несомнен напредок поентиран во институциите; одново да ја потврдиме таа величествена идеја на продуктивен начин што го респектира континуитетот, а едновремено да не престанеме да ги анализираме и критикуваме (не само теориски туку и практично) сите премиси што ја поттикнале одредената организација на тоа меѓународно право, можната мистификација на неговите референци, неговата преобразба во корист на одредени интереси, дури, како што споменав предмалку, треба да се деконструираат (исто така, следејќи еден начин, но веднаш, не чекајќи друг начин) терминолошките и историски граници на тие институции на меѓународното право, секако, зборувам за ОУН и за Советот за безбедност.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Се шегувам; „веќе сила, а сè уште копнеж”, тоа си ти, драга моја, цар.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
За самата креација на едно такво тврдење, пак, може да се каже дека е само пламнување на таа величествена искра интуиција.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Страотниот стратешки предизвик ништо не гарантира однапред, дури ни пресметката (везден нужно спекулативна) дека контрадикторниот предизвик уште и би можел да ја влоши состојбата.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Значи не го бираш (психо)активниот квазигерилски пристап што го застапува господинот Путица, на пример, туку ја бираш таа величествена позиција на ќутук?!
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)