таа (зам.) - за (предл.)

Јанческата приказна, за божемното насилно Бошово заминување од Потковицата, сосема беше надвладеана од таа за Бошета и за свети Јован Крстител.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
О измамен степски Волку- Па таа за рака те држеше, а не знаеше, не ме држеше за рака а сѐ помалку дишеше.
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Може ли таа за атер на Бугарија да ги навреди другите балкански самостојни православни држави, чија самостојност е извојувана со руска крв и со руски пари и да ги направи тие држави да се одвратат од неа кон другите западноевропски држави и да се направат во нивните раце орудија насочени против Русија?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И што добива таа за таа загуба? Благодарноста на Бугарија. Може!
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Додека се враќаа назад преку тревата, таа за првпат погледна право во него.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Аргировите зборови ѝ ја раскинаа нејзината коприна, ја разголија и ја открија онаква каква што и беше таа за мајсторите: тешка, неумолива.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Песната е моја. Но, очигледно, таа за тебе не важи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И додека тој ја возеше својата последна трка, таа за последен пат поминуваше улица. Имаше само 16 години и не се избори.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Таа уметност, која одбива да се декларира како народна, е подложена на жестоки напади: се вели дека таа уметност (меѓу која и џезот, авангардата, постмодерната) е „културолошко труење со предумисла“, дека е „доволно смешна за да биде дел од паузата на народните приредби“ (повторно мислев на Луција), па се прогласува таа за производ на болшевизмот, односно комунизмот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Е па, тој Миклош, едно доаѓање, веднаш ѕиркаше во везалото на Калија да види што направила таа за тој ден, и уште пред да види, почнуваше да го фали на унгарски.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тој ѝ раскажуваше за неговата работа на даскал, таа за нејзината работа кај Исидора Перуниќ.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Таа за Пелагија размислуваше како за свое дете, а и Пелагија ја чувствуваше како вистинска мајка.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Таа за човека може да биде и природна, но може да ги има и сите обележја на болест од која ние само инцидентно ќе можеме да се излекуваме, но во процес на внатрешно зреење.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ретки се оние кои на било каков степен не ја почувствувале жедта за моќ.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Затоа и заминувањата од гранките на животот не требало да се сфатат како разделби туку само како можност за поинаков вид присутност што таа за жал сѐ уште не била во состојба да ја дефинира.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Би мислел човек дека таа за ништо не се грижи, особено кога се деновите олку топли и пријатни.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Ја задржував, колку што имав свесна моќ за тоа, во спомените, потоа, низ лавиринтот на потсвеста, таа за миг ќе ми се појавеше во некој од сништата кој секогаш се збиднуваше зад границата, во родната земја.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко имаше разбирање за оваа Мајкина илузија, како таа за неговите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ги држи таа за оглавот, а земјата, мислиш се помрднува под неа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)