Книгава, како и мојот предмет, се вика Како да се биде геј затоа што таа фраза ги именува темата, појавата и проблемот што сакам да ги испитам и да ги разберам – имено, токму претставата дека постои правилен начин да се биде геј, дека машката хомосексуалност не е само сексуална туку и културна практика, дека постои врска помеѓу сексуалноста и општествената или естетската форма.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Прво, денес сѐ почесто и погласно слушаме залагања за „организирана народна културна дејност“ (тука, се разбира, мислев на Луција, која како навиена го прочита својот говор на приредбата, кој почнуваше токму со таа фраза).
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Набргу Надењка привикнува на таа фраза, како на вино или на морфиум.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Навистина, да леташ по ридот е страшно како и порано, но сега веќе стравот и опасноста им придаваат особена умилност на зборовите за љубовта, на зборовите што уште се загатка и уште й ја мачат душата.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)