ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Но, тоа не значи да бидеш пропагатор на таа стварност или „известувач од фронтот“. 74 Margina #15-16 [1995] | okno.mk

Автентично е да се бавиш со твоите автентични проблеми. Со твојата автентична стварност.

Таа стварност заслужува да биде признаена, но не и да се обожува како таква.

Основата состојба на прозата мимезисот, то ест подражавањето и преобликувањето на стварноста, додека поезијата е односот кон таа стварност даден како своевиден поетски коментар.

Тој одговор е избрзан затоа што на таа стварност � недостига густината на нацртаното и затоа што можеме да сметаме на техниката дека во иднината ќе биде способна точкастите елементи да ги нацрта со таква густина како што се нацртани предметите во нам дадениот свет.

Со својата фикција на Крлежа како Туѓманов советник тој себеси се легитимира како верен следбеник на хрватското револуционерно државотворство како јасно профилиран идеолошки концепт кој не е само резултат на супериорниот увид во стварноста, туку таа стварност, ваква кутра каква што таа денес е, допрва ја произведува и поткрепува.

Затоа Барикади(те) не се подигнуваат skata politika i kultura, e според некој однапред зададен идеолошки izraz na istoriska nezrelost i simptom na konstituciska план, ниту пак а приори ги признаваат веќе slabost na makedonskoto воспоставените демаркации: ние-тие во етничка op{testvo. смисла, власт-опозиција, тоталитаристи- Ve}e ne postoi edna edin­ демократи, југоносталгичари-националисти, stvena funda­mentalna левичари-десничари, фини граѓани-Херцеговци, protivre~nost koja vo sebe gi нормални-луди, културни-примитивни, sosredoto~uva site op{tes­ западњаци-балканци, политика-култура итн. tveni sprotiv­nosti. Kako Овие антагонизми, околу кои денес во Хрватска {to ve}e ne postoi ni edin­ толку наивно се структуира еден квазиполитички stven politi~ki prostor дискурс, Барикади ги прикажуваат во нивната vnatre koj e mo`no da se postigne razre{uvawe na конформистичка функција, како лага којашто sprotiv­nostite. општеството ја произведува поради самото себе за да не мора да се соочи со сопствената стварност, со одговорноста за таа стварност и нужноста од коренити промени.

Не само поради тоа што отворено сакаат да поттикнат побуна против стварноста за којашто зборуваат и што сосема конкретно настојуваат да ја попречат таа стварност, да ѝ го препречат патот, секаде каде што тоа е можно, на сите форми на општествено пожелната нормалност.

Тој одговор е избрзан бидејќи иако на таа стварност ѝ недостасува густина, можеме да бидеме сигурни дека во иднина техниката ќе биде способна точкастите елементи да ги прикаже токму со онаа густина што нештата ја имаат во нам дадениот свет.