таа (зам.) - смеа (имн.)

Престана да молчи и чу дека гласот му беше како таа смеа - сув пелин со темен отров во себе. „Марија, денес умре еден бол“ , рече за да не крикне со своето месо.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Изгледаше дека зборовите на добродушниот брат ги зеде како шега. – А за вратка, ако погодам, многу ќе ви бидам благодарен за овие расцутени растенија. – Добро. добро.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој се беше сосем заборавил, му дојде таа смеа така слободно и така ненадејно, што не можеше да ја запре.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Таа смеа звучеше како смеа на гавран, толку крескаше што трговецот малку се тргна. – Ако не погодите, јас ќе земам нешто ваше. Тоа е коцка. Без оглед на тоа дали ќе погодите или не.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
За тој лик зборовите - „Лажеш, ти намерно трошиш муниција“- не беа соодветни и затоа некој хистерично се намсеа, и таа смеа не стивнуваше туку растеше, неочекувано да се скине со безотпор на конец.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Сам, си велеше сега, гушејќи се од таа смеа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Таа смеа му помогна да одмине уште шест стебла нагоре. Сега ги броеше сите одминати стебла.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)