таа (зам.) - слобода (имн.)

Ти ќе бидиш слободен како и досега шо беше.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ама чекај попе, не вјасај. Ете баш тука е работата, шо нема да а бараме да ни a дадат агите слободата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Море кој ни а дава нам таа слобода, бре Толе, шо ве лаже умот!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
За таа слобода и а создадоа тиа наши големи луѓе таа Организациа, шо ти вела јас да влезиш во неа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А зошчо јас излегу кумита? Ете баш за таа слобода.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Атанас гледа, не се витка така лесно Толе и го продолжи разговорот белким ќе го подотера да разбере: — Така е Толе, така е.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Експлоатацијата на таа слобода се прогонува насекаде и треба да биде прогонувана и кај нас.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Доколку таа слобода секогаш ⥊ останува приврзана на вистината и доколку ⥊ служи на љубовта кон ближниот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
4. ГОЛЕМ ЗАЛАК ГОЛТНИ, ГОЛЕМА РЕЧ НЕ РЕЧИ - притоа и сит довека и спокоен до гроба ќе си, со таа слобода и пред олтарот на ропството клечи и моли за своето право да бидеш тој што не си...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Завидувајќи им на слободата на мариовските селани. – Да ми ти се исуши устата, машко – го начека дедото Богдан овега и почна да им се фали дека тие имаат старски фермани за таа слобода и никој не може да ги направи нив чифчии.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Новодојдените сè уште си ја дозволуваа таа слобода да се свртат лево или десно, да погледнат во малото, високо небо над домот или само така бесцелно со погледот часови да лунѕаат по шарениот ѕид.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
А таа слобода е единственото што го бара просветеноста и, според Кант, едноставно се сведува на ова: “сопствениот ум во целост да се изложи на јавна употреба.”
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Во архитектурата, каде работата е поделена како и во музиката, исто така сѐ уште не може да се забележи таа слобода која ја има музиката.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ми се гади од таа слобода да не ги одбирам нештата од кои ми се гади, туку ако ми се гади од едно нешто, зошто тогаш да не ми се згади и од другото слично или различно нешто доколку е тоа подложно на гадење, и така постепено сѐ да ми се згади, до крај, а потоа повторно сѐ од почеток....
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)