таа (зам.) - руба (имн.)

Едно пресекло, и веднаш излегла една убаа и красна девојка, со таја руба на неа со рака чоечка неватена, и му застанала пред него, та му посакала леб и сол.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Кога ја видело син му од царот таа убаа девојка, срце беше го ватило за неа, арно ама немајќи леб и сол да је даит, си ошла девојката од кај што дошла и си останало момчето очудено.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)