Се извиши во ноќта како проклетство, како некоја негова глад, како тагување заради таа прогонетост, таа осаменост, беше една потиснатост, во која остануваше секогаш на дното, ја поднесуваше без секакво дробење, а сега си ја викна таа своја безизлез, тоа свое беспаќе пред уште едно стемнување.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сакајќи таа осаменост да ја покријам, влегов во филм да правам добри дела за луѓето.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)