таа (зам.) - несреќа (имн.)

Од него, од Блажета Станкоски, врз кого после падна тежок презир, во Потковицата го завикаа Србуле, Стево Србино го посини Алекса и го испрати кај своите во Србија, во Белград, за да изучи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Меѓу сите нив навиден и најпрокопсан беше Стево Србино, но тој ја имаше таа несреќа, иако домаќинката му беше здрава и лична да не може да биде повеќе, да нема деца, а Блаже Станкоски, кого Србите, поради големите мустаќи, го завикаа Брко, ги имаше толку многу, што не знаеше што да прави со нив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Таа несреќа ја следела и мајката на мојот дечко, како по некоја проклета наследна коб.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
И таа несреќа што може да ми се случи дома иако до вечер има уште многу време, како што ми навестува меката белина што произлегува од синевината спрострена преку сиот овој бескрајно рамен простор во кој нема стемнување.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Во таа несреќа, колку ти ни помогна - толку ние тебе...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Можеби тој од самиот себеси си страда.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Сериозно го мислиш тоа?“ праша таа. „Така ти било пишано“ реков.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Од таа несреќа за жал никогаш и никој нема да те извлече. Богами убаво си загазила во калта“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Уште не знаев дека и таа несреќа може да не снајде бидејќи не знаев за постоењето на иследниците.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А и сега, мислам во моментов, јас можеби и не сум неговиот најжежок проблем!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)