Со таа молитва растеа сите деца во селото, не постоеше дете, што не ја беше чуло.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И се чини дека тој лежи пред неа, тука, до нејзините колена.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Пред бојот со Италијанците во оние вечерни училишта, со мака успеале да и ги наyчат на грчки првите редови на „Оче наш“ ама набрзо потоа стигнала лошата вест и ете и таа молитва не и помогнала иако и попот и учителот ја убедувале оти Господ Бог сака само молитви шепотени на грчки...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Без збор клекна, подигна раце и остана така молбено и болно и небаре занесена во таа молитва што не исцелува болка, шепоти, моли, сплетува прсти, ги притиснува до градите, се ниша де напред, де настрана...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Крстовица го стави писмото во еден плик на кој беа залепени две канадски марки; бегајќи од дома, од куќата опфатена со пламен, таа само толку успеа да земе од целата покуќнина.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Луѓето гледаат како нејзиното тело замира од болка, како брчките на нејзиното високо бело чело стануваа се подлабоки, како, и се смалуваат очите...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Тоа обично се случуваше на пладне, кога сонцето ќе дојдеше токму врз главата на секој Турчин не правејќи сенка, и таа молитва, му објасни Неби-ага, се вика оглен намази.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)