таа (зам.) - магла (имн.)

- Шо глеете вии у таа магла бе. Вас градо ви е маскиран.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ја разбуричкувам таа магла а омајан, сепак коска не допирам.
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
„А бе, јас сум, Савета“. - Како? - Савета бе, Саветка. Нагалено ут Елисавета.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Но, татко му, онака слаб, болникав, токму од тоа бледило, од таа магла, од таа смрт го поеше со чувствената меланхолија на музикалниот човек.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
И зад таа магличка им се закриваат лицата, им одат негде поназад.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)