таа (зам.) - литература (имн.)

Во еден поран есеј, се обидов да ги покажам епските призвуци што лежат во основата на неговата доцна поезија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа произлезе од потребата да се осветли таа литература низ незините содржини, низ судбините на луѓето што ги открива, низ настаните што ги изнесува.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Постојат два реда што го содржат ова согледување.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во едниот тој вели: „Јас сум оној кој среде ноќта брои слогови, а во другиот зборува за себе како за “човек што мавта со единаесетерец“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јас живеам, си допуштам себеси да живеам, за Борхес да може да ја кова својата литература, и таа литература го оправдува моето постоење“. Чинот на пишувањето се појавува овде, ако не како должност, тогаш како нешто налик на мисија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Личностите од неговите драми, како да се живи, знаат за делата од вистинската литература; проткајувањето на нивните разговори со податоци од таа литература е неоделиво од општото ткиво на светот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)