таа (зам.) - констатација (имн.)

А мене ме изненади токму таа констатација: дека одговорни личности не ги споделувале неговите гледишта.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Додека беше жив ѝ велев дека личи на него. Се лутеше поради таа констатација.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Дури и си замислив дека му го поставувам неизбежното прашање: „Дали навистина вие досега ниту еднаш не се посомневавте во своите наоди и тврдења?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира, во мислите му реплицирав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Баш и не ми е јасно зошто толку ја радуваше таа констатација, но ете, се случува сешто по народот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
„Молчи“, ми шепоти во едното уво Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Небото е како на изминатиот Сукот“, констатира и се сили со таа констатација да ги истисне постојано истите прашања, чувствувајќи дека е подобро да мисли на минатото прославување на Празникот на колипките, кога во дворот, заедно со татко ѝ, го чествуваа сеќавањето на Мојсеј и на четириесетгодишното талкање до Ветената земја и осум дена јадеа и пиеа во нивната сука 2, колипката од гранки низ чиј покрив мораа да се гледаат ѕвездите.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)