таа (зам.) - искра (имн.)

Апсолутно нејасно, каква е таа искра огин што пали која не згаснува, како некој до вчера великан што бил, станува мал.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Легнат на грб се обидував во отсјајот на мижуркавата светлина на канделабрите од улицата да откраднам искра од нејзините очи за да можам во играта, која не смеев и не сакав да ја одлагам, да бидам свој онолку колку што таа ме познаваше. Попусто трагав по таа искра.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Додека стариот, седејќи на столот како да не се мрднал откако се вратил, со рацете в скут, а не на маса, да не му се гледаат како се тресат, гледаше во него со очите без сјај, но сепак со една искра од можна мисла; „Ме држеа мене, сега сакаат и тебе”.  На Ване му беше доволна и таа искра за да му ја сфати смислата на погледот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)