Некој ми зборува дека сум пораснат.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А таа измешаност на болка и црн подбив кон жените и кон мртвите, или кон некои трети, што се живи и мртви, е нивен крик и нивно кикотење.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Не, лицето не му го гледам.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Па оттаму кај затвореникот таа измешаност на соништата со животот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Не знам зошто, но повторно, и пак повторно… доаѓа сонот, потоа она што го викаме живот; или сонот веќе е крај нас а ние и вистински сметаме дека сме будни.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)